ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

دل از نظر تو جاودانی گردد

غم با الم تو شادمانی گردد


گر باد به دوزخ برد از کوی تو خاک

آتش همه آب زندگانی گردد

[sorna]

ای صافی دعوی ترا معنی درد

فردا به قیامت این عمل خواهی برد


شرمت بادا اگر چنین خواهی زیست

ننگت بادا اگر چنان خواهی مرد

[sorna]

دردا که درین زمانهٔ پر غم و درد

غبنا که درین دایرهٔ غم پرورد


هر روز فراق دوستی باید دید

هر لحظه وداع همدمی باید کرد

[sorna]

فردا که به محشر اندر آید زن و مرد

وز بیم حساب رویها گردد زرد


من حسن ترا به کف نهم پیش روم

گویم که حساب من ازین باید کرد

[sorna]

دل صافی کن که حق به دل می‌نگرد

دلهای پراکنده به یک جو نخرد


زاهد که کند صاف دل از بهر خدا

گویی ز همه مردم عالم ببرد

[sorna]

گویند که محتسب گمانی ببرد

وین پردهٔ تو پیش جهانی بدرد


گویم که ازین شراب اگر محتسبست

دریابد قطره‌ای به جانی بخرد

[sorna]

من زنده و کس بر آستانت گذرد

یا مرغ بگرد سر کویت بپرد


خار گورم شکسته در چشم کسی

کو از پس مرگ من برویت نگرد

[sorna]

از چهرهٔ عاشقانه‌ام زر بارد

وز چشم ترم همیشه آذر بارد


در آتش عشق تو چنان بنشینم

کز ابر محبتم سمندر بارد

[sorna]

از دفتر عشق هر که فردی دارد

اشک گلگون و چهر زردی دارد


بر گرد سری شود که شوریست درو

قربان دلی رود که دردی دارد

[sorna]

طالع سر عافیت فروشی دارد

همت هوس پلاس پوشی دارد


جایی که به یک سؤال بخشند دو کون

استغنایم سر خموشی دارد