ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

بی شک الفست احد، ازو جوی مدد

وز شخص احد به ظاهر آمد احمد


در ارض محمد شد و محمود آمد

اذ قال الله: قل هو الله احد

[sorna]

گر درد کند پای تو ای حور نژاد

از درد بدان که هر گزت درد مباد


آن دردمنست بر منش رحم آید

از بهر شفاعتم بپای تو فتاد

[sorna]

در سلسلهٔ عشق تو جان خواهم داد

در عشق تو ترک خانمان خواهم داد


روزی که ترا ببینم ای عمر عزیز

آن روز یقین بدان که جان خواهم داد

[sorna]

هر راحت و لذتی که خلاق نهاد

از بهر مجردان آفاق نهاد


هر کس که زطاق منقلب گشت بجفت

آسایش خویش بر دو بر طاق نهاد

[sorna]

در وصل زاندیشهٔ دوری فریاد

در هجر زدرد ناصبوری فریاد


افسوس ز محرومی دوری افسوس

فریاد زدرد ناصبوری فریاد

[sorna]

با کوی تو هر کرا سر و کار افتد

از مسجد و دیر و کعبه بیزار افتد


گر زلف تو در کعبه فشاند دامن

اسلام بدست و پای زنار افتد

[sorna]

گر عشق دل مرا خریدار افتد

کاری بکنم که پرده از کار افتد


سجادهٔ پرهیز چنان افشانم

کز هر تاری هزار زنار افتد

[sorna]

با علم اگر عمل برابر گردد

کام دو جهان ترا میسر گردد


مغرور مشو به خود که خواندی ورقی

زان روز حذر کن که ورق بر گردد

[sorna]

آن را که حدیث عشق در دل گردد

باید که زتیغ عشق بسمل گردد


در خاک تپان تپان رخ آغشته به خون

برخیزد و گرد سر قاتل گردد

[sorna]

ما را نبود دلی که خرم گردد

خود بر سر کوی ما طرب کم گردد


هر شادی عالم که بما روی نهد

چون بر سر کوی ما رسد غم گردد