ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

از درد نشان مده که در جان تو نیست

بگذر ز ولایتیکه آن زان تو نیست


از بی‌خردی بود که با جوهریان

لاف از گهری زنی که در کان تو نیست

[sorna]

جانا به زمین خاوران خاری نیست

کش با من و روزگار من کاری نیست


با لطف و نوازش جمال تو مرا

دردادن صد هزار جان عاری نیست

[sorna]

اندر همه دشت خاوران سنگی نیست

کش با من و روزگار من جنگی نیست


با لطف و نوازش وصال تو مرا

دردادن صد هزار جان ننگی نیست

[sorna]

سر تا سر دشت خاوران سنگی نیست

کز خون دل و دیده برو رنگی نیست


در هیچ زمین و هیچ فرسنگی نیست

کز دست غمت نشسته دلتنگی نیست

[sorna]

کبریست درین وهم که پنهانی نیست

برداشتن سرم به آسانی نیست


ایمانش هزار دفعه تلقین کردم

این کافر را سر مسلمانی نیست

[sorna]

دایم نه لوای عشرت افراشتنیست

پیوسته نه تخم خرمی کاشتنیست


این داشتنیها همه بگذاشتنیست

جز روشنی رو که نگه داشتنیست

[sorna]

ای دیده نظر کن اگرت بیناییست

در کار جهان که سر به سر سوداییست


در گوشهٔ خلوت و قناعت بنشین

تنها خو کن که عافیت تنهاییست

[sorna]

سیمابی شد هوا و زنگاری دشت

ای دوست بیا و بگذر از هرچه گذشت


گر میل وفا داری اینک دل و جان

ور رای جفا داری اینک سر و تشت

[sorna]

آنرا که قضا ز خیل عشاق نوشت

آزاد ز مسجدست و فارغ ز کنشت


دیوانهٔ عشق را چه هجران چه وصال

از خویش گذشته را چه دوزخ چه بهشت

[sorna]

هان تا تو نبندی به مراعاتش پشت

کو با گل نرم پرورد خار درشت


هان تا نشوی غره به دریای کرم

کو بر لب بحر تشنه بسیار بکشت