ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

پرسید ز من کسیکه معشوق تو کیست

گفتم که فلان کسست مقصود تو چیست


بنشست و به های‌های بر من بگریست

کز دست چنان کسی تو چون خواهی زیست

[sorna]

جسمم همه اشک گشت و چشمم بگریست

در عشق تو بی جسم همی باید زیست


از من اثری نماند این عشق ز چیست

چون من همه معشوق شدم عاشق کیست

[sorna]

دیروز که چشم تو بمن در نگریست

خلقی بهزار دیده بر من بگریست


هر روز هزار بار در عشق تو ام

میباید مرد و باز میباید زیست

[sorna]

گر مرده بوم بر آمده سالی بیست

چه پنداری که گورم از عشق تهیست


گر دست بخاک بر نهی کین جا کیست

آواز آید که حال معشوقم چیست

[sorna]

می‌گفتم یار و می‌ندانستم کیست

می‌گفتم عشق و می‌ندانستم چیست


گر یار اینست چون توان بی او بود

ور عشق اینست چون توان بی او زیست

[sorna]

ای دل همه خون شوی شکیبایی چیست

وی جان بدرآ اینهمه رعنایی چیست


ای دیده چه مردمیست شرمت بادا

نادیده به حال دوست بینایی چیست

[sorna]

اندر همه دشت خاوران گر خاریست

آغشته به خون عاشق افگاریست


هر جا که پریرخی و گل‌رخساریست

ما را همه در خورست مشکل کاریست

[sorna]

در بحر یقین که در تحقیق بسیست

گرداب درو چو دام و کشتی نفسیست


هر گوش صدف حلقهٔ چشمیست پر آب

هر موج اشاره‌ای ز ابروی کسیست

[sorna]

رنج مردم ز پیشی و از بیشیست

امن و راحت به ذلت و درویشیست


بگزین تنگ دستی از این عالم

گر با خرد و بدانشت هم خویشیست

[sorna]

ما عاشق و عهد جان ما مشتاقیست

ماییم به درد عشق تا جان باقیست


غم نقل و ندیم درد و مطرب ناله

می خون جگر مردم چشمم ساقیست