ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

یا رب سبب حیات حیوان بفرست

وز خون کرم نعمت الوان بفرست


از بهر لب تشنهٔ طفلان نبات

از سینهٔ ابر شیر باران بفرست

[sorna]

یا رب تو زمانه را دلیلی بفرست

نمرودانرا پشه چو پیلی بفرست


فرعون صفتان همه زبردست شدند

موسی و عصا و رود نیلی بفرست

[sorna]

ای خالق خلق رهنمایی بفرست

بر بندهٔ بی‌نوا نوایی بفرست


کار من بیچاره گره در گرهست

رحمی بکن و گره گشایی بفرست

[sorna]

ما را بجز این جهان جهانی دگرست

جز دوزخ و فردوس مکانی دگرست


قلاشی و عاشقیش سرمایهٔ ماست

قوالی و زاهدی از آنی دگرست

[sorna]

سرمایهٔ عمر آدمی یک نفسست

آن یک نفس از برای یک همنفسست


با همنفسی گر نفسی بنشینی

مجموع حیات عمر آن یک نفسست

[sorna]

راه تو بهر روش که پویند خوشست

وصل تو بهر جهت که جویند خوشست


روی تو بهر دیده که بینند نکوست

نام تو بهر زبان که گویند خوشست

[sorna]

دل رفت بر کسیکه سیماش خوشست

غم خوش نبود ولیک غمهاش خوشست


جان میطلبد نمیدهم روزی چند

در جان سخنی نیست، تقاضاش خوشست

[sorna]

دل بر سر عهد استوار خویشست

جان در غم تو بر سر کار خویشست


از دل هوس هر دو جهانم بر خاست

الا غم تو که برقرار خویشست

[sorna]

بر شکل بتان رهزن عشاق حقست

لا بل که عیان در همه آفاق حقست


چیزیکه بود ز روی تقلید جهان

والله که همان بوجه اطلاق حقست

[sorna]

گریم زغم تو زار و گویی زرقست

چون زرق بود که دیده در خون غرقست


تو پنداری که هر دلی چون دل تست

نی‌نی صنما میان دلها فرقست