ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

اسرار ملک بین که بغول افتادست

وان سکه‌ی زر بین که بپول افتادست

وان دست برافشاندن مردان زد و ******

اکنون بترانه‌ی کچول افتادست

□

عشقم که بهر رگم غمی پیوندست

دردم که دلم بدرد حاجتمندست

صبرم که بکام پنجه‌ی شیرم هست

شکرم که مدام خواهشم خرسندست

□

نقاش رخت ز طعنها آسودست

کز هر چه تمام‌تر بود بنمودست

رخسار و لبت چنانکه باید بودست

گویی که کسی برزو فرمودست

□

در عالم اگر فلک اگر ماه و خورست

از باده‌ی مستی تو پیمانه خورست
فارغ زجهانی و جهان غیر تو نیست

بیرون زمکانی و مکان از تو پرست

□

پی در گاوست و گاو در کهسارست

ماهی سریشمین بدریا بارست

بز در کمرست و توز در بلغارست

زه کردن این کمان بسی دشوارست

□
ای برهمن آن عذار چون لاله پرست

رخسار نگار چارده ساله پرست

گر چشم خدای بین نداری باری

خورشید پرست شو نه گوساله پرست

□

آلوده‌ی دنیا جگرش ریش ترست

آسوده‌ترست هر که درویش ترست

هر خر که برو زنگی و زنجیری هست

چون به نگری بار برو بیش ترست

□

یا رب سبب حیات حیوان بفرست

وز خون کرم نعمت الوان بفرست

از بهر لب تشنه‌ی طفلان نبات

از سینه‌ی ابر شیر باران بفرست

□

یا رب تو زمانه را دلیلی بفرست

نمرودانرا پشه چو پیلی بفرست

فرعون صفتان همه زبردست شدند

موسی و عصا و رود نیلی بفرست

□

ای خالق خلق رهنمایی بفرست

بر بنده‌ی بی‌نوا نوایی بفرست

کار من بیچاره گره در گرهست

رحمی بکن و گره گشایی بفرست