پوسيدگي نرم باكتريائي هویج


بافتهاي پارانشيمي خيلي سريع مورد حمله باكتري قرار مي گيرند . ساير بافتها معمولاً بيشتر مقاوم هستند . سلولهاي مورد حمله آب سوخته مي شوند . تيغه مياني منهدم مي گردد و سلولهاي مضمحل شده به توده آبكي نرم لزج تبديل مي شوند .اپيدرم معمولاً متصل باقي مي ماند . بافتهاي پوسيده خاكستري تا قهوه اي به نظر مي رسند و بسته به ميكروارگانيسم ثانوي كه بافت را مورد حمله قرار دهد بوي بد ممكن است از بافت به مشام برسد . به نظر مي رسد كه فساد در طول محور وسط ريشه توسعه مي يابد اگر ريشه ها از وسط نصف شود ، يك خط مشخص مابين بافت سالم و بافت آلوده مشخص مي گردد .قسمتي از بافت هويج كه مورد حمله باكتري قرار مي گيرد مورد حمله ساير باكتريها و قارچها نيز قرار مي گيرد.

عامل بيماري

باكتري به نام Pectobacterium carotovorum نسبتاً بزرگ‌‌‌‌، گرم منفي و داراي تاژكهاي بلند از نوع پريتريكوس (Peritrichous) مي باشد . جدايه هاي عامل بيماري در محيط كشت به خوبي بيماريزايي خود را حفظ مي كند .

خاك از منابع مهم آلودگي اوليه براي هويجهاي انباري است. خاكهايي كه حاوي بقاياي گياهان آلوده سال قبل هستند از منابع مهم آلودگي به شمار مي روند.

کنترل:

1) نظر به اينكه عامل بيماري درهرجايي كه گياهان حساس كاشته شود وجود دارد بايد دقت شود در هنگام برداشت و حمل و نقل از زخمي شدن ريشه ها جلوگيري به عمل آيد

2) در خلال انبارداري درجه حرارت و رطوبت را بايد دقيقاً كنترل نمود

3) اگر ريشه ها قبل از انبار يا انتقال شسته مي شوند، فرو بردن هويجها در محلول يك پانصدم هيپوكلريت سديم(2.25درصد ماده موثر) يا خشك كردن هويج در هواي گرم تحت فشار ضروري است.

4) دماي صفر درجه سانتيگراد و رطوبت نسبي كمتر از 90% سبب كاهش پوسیدگی نرم مي شود.

5) بعد از هويج بايد ذرت ، غلات دانه ريز ، يونجه ، شبدر ، چغندر يا لوبيا را در تناوب به كار رود .

6) اتاقهاي انبار و جعبه ها بايد با فرمالدئيد يا سولفات مس ضد عفوني گردد