36. بدترين زندگى ‏ها ، زندگى آدم حسود است. (غرر الحکم ، باب حسد)
37. هنگامى كه ابر حسد ورزى به يكديگر بر جايى ببارد ، از آنجا درخت فسادگرى (و فتنه و آشوب) برويد. (غرر الحکم ، باب حسد)
38. آدم حسود ، بد رفيقى است. (غرر الحکم ، باب حسد)
39. ميوه حسد ، بدبختى دنيا و آخرت است. (غرر الحکم ، باب حسد)
40. تهى بودن سينه از كينه و حسد ، از خوشبختى بنده (خدا) است. (غرر الحکم ، باب حسد)
41. رشك بردن دوست (بر دوست خود) از بيمارى دوستى (ميان آن دو) است. (غرر الحکم ، باب حسد)
42. اساس و سر پستى ‏ها حسد است. (غرر الحکم ، باب حسد)
43. حسد و دروغ و كينه را واگذار كه اين هر سه ، دين انسان را عيب دار ، و مرد را نابود گرداند. (غرر الحکم ، باب حسد)

44. چه بسا دوستى كه حسود باشد. (غرر الحکم ، باب حسد)
45. سبب بيمارى و اندوه سخت ، حسد است. (غرر الحکم ، باب حسد)
46. حسد ، سلاح پستى است. (غرر الحکم ، باب حسد)
47. بدترين چيزى كه مصاحب انسان گردد حسد و رشك بر ديگران است. (غرر الحکم ، باب حسد)
48. كينه سخت از حسد و سخت (ناشى و پيدا) شود. (غرر الحکم ، باب حسد)
49. دل هاى خود را از حسد پاك كنيد كه به راستى حسد بيمارى سخت و رنجورى آورد. (غرر الحکم ، باب حسد)
50. در شگفتم از بى ‏خبرى حسودان از سلامتى بدنها. (غرر الحکم ، باب حسد)
51. هر كس رتبه والايى دارد مورد حسد ديگران خواهد بود. (غرر الحکم ، باب حسد)
52. همان گونه كه زنگ آهن را مى ‏خورد تا نابودش كند ، حسد نيز تن را رنجور مى ‏سازد تا از بين ببرد. (غرر الحکم ، باب حسد)
53. كسى كه در دلش تقواى الهى باشد حسد در آن دل داخل نشود. (غرر الحکم ، باب حسد)

54. هر كس حسدش بسيار شد درد و رنجش بسيار باشد. (غرر الحکم ، باب حسد)
55. حسد از خلق و خوى مردمان با تقوا نيست. (غرر الحکم ، باب حسد)
56. آدم حسود دوستى و رفاقت ندارد. (غرر الحکم ، باب حسد)
57. چقدر كم است راحتى و آسايش حسود. (غرر الحکم ، باب حسد)
58. واى بر حسد كه چه اندازه عادل است ، نخست از صاحب خود (يعنى حسود) آغاز كرده و او را مى ‏كشد. (غرر الحکم ، باب حسد)

59. به يكديگر حسد نورزيد كه به راستى حسد ايمان را مى ‏خورد همان گونه كه آتش هيزم را و با يكديگر دشمنى مكنيد كه دشمنى نابود كننده است. (غرر الحکم ، باب حسد)

60. در برابر فضل و كرمى كه خدا بر شما كرده حسودى نكنيد. (غرر الحکم ، باب حسد)
61. دردى همچون حسد نيست. (غرر الحکم ، باب حسد)
62. حسود راحتى و آسايش ندارد. (غرر الحکم ، باب حسد)
63. آدم حسود هيچگاه شادمان نيست. (غرر الحکم ، باب حسد)
64. مؤمن ، حسود نيست. (غرر الحکم ، باب حسد)

65. زندگى كسى سخت ‏تر از زندگى حسود و كينه توز نيست. (غرر الحکم ، باب حسد)
66. آدم حسود از كسى كه بدو حسد ورزيده خوشنود نشود جز به مرگ او ، يا به زوال نعمت از وى. (غرر الحکم ، باب حسد)
67. شفا و بهبودى تو از كسى كه بر تو رشك برد به اين است كه او در وقت شادمانى تو خشمناك گردد. (غرر الحکم ، باب حسد)