بنابراين، دوره معبد دوم دوره‏اى بود كه پايه‏هاى شريعت يهودى بنا شد و چهره معنوى قوم يهود براى قرن‏هاى آينده قالب گرفت. گمنامى حكيمان اين دوره نشان مى‏دهد كه آنان به اتفاقِ هم فعاليت مى‏كردند. هدف آنها دست‏يابى به نتايج مورد قبول عموم، با تصويب مرجعيت عالى روحانى جامعه (مجمع كبير يا سنهدرين، معروف به شوراى هفتاد و يك نفره مهتران) بود. اين دوره با اين كه مشكلات خاص خود را داشت، در مجموع، دوره‏اى بى‏دغدغه بود كه در آن تحولات تدريجى و خوش‏ساختى واقع شد كه دنياى يهود را براى خيزش‏هاى اجتماعى آينده آماده مى‏ساخت.