هدایت اینرسایی
این سیستم هدایت را باید از جمله نخستین سیستم های هدایت موشک حساب کرد که در جنگ جهانی دوم برای اولین بار توسط موشک های بالستیک وی2 و کروز وی1 مورد استفاده قرار گرفت. سیستم هدایت اینرسی یک سیستم هدایت درونی است که به صورت گسترده ای بر روی موشک های بالستیک و یا موشک کروز به عنوان هدایت مرحله میانی پرواز استفاده می شود و دقت این سیستم به دقت مختصات هدف بر می گردد.
در این سیستم، با استفاده از چند ژیروسکوپ و شتاب سنج که تعداد آنها در موشک های مختلف متفاوت است شتاب و میزان غلت و زاویه حرکت موشک را تعیین می کنند. بر اساس این اطلاعات می توانند موقعیت موشک را نسبت به مکان شلیک و نسبت به مختصات هدف موجود در حافظه موشک مقایسه کنند.
ژیروسکوپ عضو اصلی سیستم های هدایت اینرسی می باشد. ژیروسکوپ ها سنسورهایی می باشند که از آنها جهت به دست آوردن سرعت زاویه ای و موقعیت زاویه ای موشک استفاده می شود. با پردازش این اطلاعات می توان موقیعت کلی پرتابه را نیز بر اساس محاسبات به دست آورد.
وظیفه اصلی ژیروسکوپ ها ایجاد یک دستگاه مختصات مرجع است. شتاب سنجها، شتاب متحرک در امتداد چنین محور هایی را اندازه می گیرند که این شتاب می تواند نسبت به دستگاه که این شتاب می تواند نسبت به دستگاه مرجع اینر سی یا دستگاه مرجع دیگری مثل دستگاه متصل به زمین باشد.
امروزه، نسل نوین این سیستم های هدایت بر خلاف مدل های قدیمی مکانیکی دیجیتالی و یا لیزری هستند.ژیروسکوپ های جدید باعث کاهش درصد خطای سیستم هدایت شده است. همچنین استفاده از سیستم مکان یاب جهانی در کنار سیستم اینرسی موشک های بالستیک دقت این موشک ها را بالا برده است.به طور معمول خطایی که ژیروسکوپ های هدایت موشک به دلیل سرعت بالای موشک بالستیک پیدا می کنند توسط سیستم جی پی اس که دارای خطای حداکثر 3 متر است اصلاح شده و بدین سان خطای سیستم اینرسی جبران می شود.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)