درشت نمایی و ریزنمایی: یکی دیگر از اشتباهاتی که پیش می آید درشت نمایی و ریزنمایی است. در این خطای ذهنی فرد یک مسأله را خیلی بزرگ تصور می کند. به او می گویند این مقاله را بخوان، یا این تکلیف و یا این کار را انجام بده، این شیر آب را درست کن اما چنین افرادی آن کار را در ذهن خود چنین بزرگ می کنند که از مواجه شدن با آن وحشت دارند. این افراد کسانی هستند که ردپای این خطاها در بیشتر مسایل زندگیشان وجود دارد. این گروه یا یک مسأله را خیلی بزرگ یا خیلی ریز می بینند، برای مثال ممکن است آنقدر کاری را کوچک ببینند که آن را برای دقیقه نود بگذارند مانند بعضی از دانشجویان که اغلب درسهای خود را در دقیقه های آخر می خوانند.
چرا مردم کارها را در دقیقه 90 انجام می دهند؟
چند تا دلیل وجود دارد. اول اینکه افراد کار را ریز یا درشت می بینند. دلیل دیگر این است که برخی معتقدند آن کار همین قدر بیشتر اهمیت ندارد. برای مثال خیلی وقت ها دانش آموزانی که درس را در دقیقه 90 می خوانند، اعتقاد دارند اگر همان نمره 10 را بگیریم کافی است یعنی اهمیت ذهنی آن قضیه در ذهنشان چندان مهم نیست.
یا می گویند چون این برای بقیه اهمیت ندارد پس چرا برای ما اهمیت داشته باشد. متأسفانه این گروه به جای اینکه کانون کنترلشان درونی باشد، بیرونی است. وقتی فردی کاری را برای دیگران انجام می دهد می گوییم کانون کنترلش بیرونی است و زمانی که فردی کاری را برای خودش انجام می دهد می گوییم انگیزه فرد برای انجام آن کار، درونی است. بنابراین چنین شخصی دیگر درسی را فقط برای پاس کردن نمی خواند.
یکی دیگر از دلایل انجام دادن کارها در دقیقه نود، کمال گرایی است. گاه می گوید این لباس را بپوشم و گاه
می گوید آن لباس را بپوشم. این لباسم این طوری باشد آن لباسم آن طوری باشد. فرد این قدر درگیر جزئیات می شود که زمان را از دست می دهد یعنی وسواس باعث این قضیه می شود.