تانک لئوپارد

[shirin71]

تانک لئوپارد
تانک لئوپارد اولين بار در سال 1963 توسط آلمان غربي توليد گرديد . بيش از 6000 دستگاه از اين تانک توليد گرديد و به کشورهاي عضو پيمان ناتو تحويل گرديد.

تانک لئوپارد در دهه هاي 60 و 70 به يکي از تانک هاي موفق تبديل شد . جنگ افزار اصلي تانک يک توپ 105 ميليمتري بود و علاوه بر آن دو مسلسل MG-3 کاليبر mm62/7 يکي به صورت موازي با توپ و ديگري بر روي بر جک نصب گرديده بود. اين تانک هنوز در ارتش بعضي از کشورها در حال خدمت مي باشد .

در اواخر دهه ي 70 ميلادي با آشکار شدن ضعف تانک هاي غربي مقابل تانک هاي قدرتمند کشورهاي پيمان ورشو که به تانک هاي T 72 و T 64 مجهز بودند . طراحي يک تانک جديد و قدرتمند تر در آلمان غربي شروع شد . توليد تانک جديد که لئوپارد 2 نام داشت . در سال 1979 آغاز شد. تانک لئوپارد2 از لحاظ مشخصات فيزيکي بزرگتر از لئوپارد 1 و از لحاظ سيستم کنترل و ناوبري با آن بسيار متفاوت است .
بدنه ي تانک از سه بخش تشکيل شده ؛
1- اتاقک راننده که در بخش جلو قرار دارد .
2- بخش فرماندهي و کنترل که در وسط بدنه قرار دارد .
3- بخش موتور که در انتهاي بدنه قرار دارد .


اتاقک راننده به سه عدد پريسکوپ مجهز است و سمت چپ راننده فضاي ذخيره سازي مهمات است. يک دوربين نيز در انتهاي تانک نصب شده که تصاوير را بر روي يک نمايشگر تلويزيوني در اختيار راننده قرار مي دهد تا بتواند در جهت عکس حرکت کند. برجک نيز در وسط تانک قرار دارد . نسل سوم زره هاي مرکب بر روي تانک نصب گرديده و زره هاي قسمت کنار و جلو که در معرض آتش دشمن قرار دارد به کمک قطعاتي تقويت گرديده .
اين زره ها در نقش عايق هاي صوتي و حرارتي نيز براي تانک عمل مي نمايد . پريسکوپ هاي تانک قابليت o360 گردش و امکانات ديد در شب دارد . جايگاه توپچي به يک مسافت باب ليزري و آشکارساز مادون قرمز و هدف ياب حرارتي است. که از آنها براي ماموريت هاي ضد بالگرد نيز مي توان اشاره کرد.
اتاقک خدمه به آشکار ساز انفجار و سيستم اطفاء حريق مجهز است. همچنين يک ديواره ضد حريق قسمت موتور را طوري از اتاقک جدا کرده تا در صورت انفجار يا آتش سوزي موتور به خدمه آسيبي نرسد. سيستم تهويه مطبوع تانک فضاي مناسبي را براي فعاليت خدمه مهيا کرده است.

تانک به سيستم ناوبري دوگانه ي مکان ياب جهاني GPS و ناوبري خودکار مجهز است . سلاح اصلي تانک يک توپ mm 120 بدون خان L 44 است که در مدل A6 با يک توپ mm 120 با نام L 55 با طول لوله ي بلندتر تعويض گرديده . طول بلندتر لوله باعث افزايش سرعت و قدرت نفوذ گلوله شده است. اين توپ به سيستم فشنگ پران اتوماتيک مجهز است. قابل ذکر است که تانک معروف M1A2 (آبرامز) ايالات متحده دقيقاً از همين توپ استفاده مي نمايد و اين توپ در آمريکا تحت ليسانس آلمان توليد مي شود. قدرت فوق العاده ي توپ ، توان درگيري تانک با اهداف پروازي کم ارتفاع را به آن داده است و به اين منظور از گلوله هاي ويژه اي که توسط ايالات متحده طراحي گرديده استفاده مي نمايد .


موتور ديزل MTUMB873 با توان 1500 اسب و يا MTUMB883 با توان 1650 اسب قابليت حرکت با سرعت 72 کيلومتر بر ساعت را به تانک مي دهد .
تانک لئوپارد 2 گونه هاي مختلفي دارد. مدل هاي A4 الي A1 بسيار به هم شبيه هستند ولي گونه هاي A5 و A6 با بقيه متفاوتند. زره مدل A5 مستحکم تر است و مدل A6 که جديدترين و پيشرفته ترين مدل مي باشد . سيستم هاي حفاظت ضد مين، موتور کمکي و کنترل آتش دستليک پيشرفته تري مجهز است. تاکنون 3200 دستگاه از اين تانک توليد گرديده و در اختيار ارتش کشورهاي اتريش ، دانمارک ، هلند ، نروژ ، سويس، سوئد و اسپانيا قرار داده شده. مدل ديگري از تانک لئوپارد مدل S مي باشد که در سال 2002 به ارتش سوئد تحويل گرديد. اين تانک به سيستم فرماندهي کنترل و يک زره غير عامل جديد مجهز مي باشد. تانک مدرنيزه شده ي لئوپارد يکي از بهترين و پيشرفته ترين تانک هاي جهان از لحاظ تحرک قدرت آتش و سيستم دفاعي مي باشد. شايد تنها مشکل آن وزن 62 تني آن است که حمل و نقل و نگهداري آن را مشکل مي سازد ولي اين وزن تاثيري بر قدرت تحرک و مانورپذيري آن نگذاشته .
در سال 1998 تانک لئوپارد 2 مدل A5 توسط مجري معتبر military ordanance به عنوان بهترين تانک رزمي جهان انتخاب گرديد. لازم به ذکر است که تانک آبرامز امريکا در رده ي دوم و تانک T90 روسها در رده هفتم قرار گرفت .