● اجتناب از بزرگ شدن
بسیاری از مردم نه از روی آمادگی جهت قسمت کردن غنای زندگی خود با شخص دیگر، بلکه از این رو رابطه‌ای را آغاز می‌کنند که می‌خواهند از آنها حمایت و مواظبت شود. این‌گونه افراد سعی می‌کنند که از بزرگ شدن اجتناب کنند، لذا کسانی را برای خود انتخاب می‌کنند که نقش «پدر» و «مادر» را برای آنها بازی کنند.
این روابط در جهت آموختن و رشد دو طرف نبوده، ‌بلکه بر مبنای وابستگی می‌باشد. احتمال این‌که در چنین رابطه‌ای باشید وجود دارد اگر:
▪ تفاوت سنی زیادی بین شما و همسرتان وجود داشته باشد.
▪ تفاوت عمده‌ای بین موفقیت‌های شغلی شما و همسرتان وجود داشته باشد.
▪ تفاوت بزرگی بین سطح تجارب زندگی شما و همسرتان وجود داشته باشد.
▪ یکی از طرفین برای کمک و نصیحت به دیگری چشم دوخته باشد.



● احساس گناه
▪ آیا فقط به این خاطر که به احساسات کسی لطمه نزنید با او ازدواج کرده‌اید؟
▪ آیا فقط به این خاطر که دل کسی را نشکنید، به رابطه با او بیش از آنچه که باید ادامه داده‌اید؟
▪ آیا با کسی رابطه داشته‌اید که می‌دانستید بیش از آنچه شما به او علاقه دارید، او به شما علاقه‌مند است، اما آن‌قدر احساس گناه می‌کردید که نمی‌توانستید رابطه را تمام کنید؟
اگر به هرکدام از سؤالات بالا پاسخ مثبت دادید، پس شما نیز به احساس گناه مبتلا هستید. احساس گناه ممکن است انگیزه عجیبی برای شروع یک رابطه و یا ادامه آن به نظر برسد اما همیشه اتفاق می‌افتد. شما به خود می‌گویید که این احساس همان عشق است در حالی که چیزی جز همدردی یا در منتهی درجه آن «حس ترحم» نیست.
شما در این‌گونه موقعیت‌های ازدواج، نه از آن رو که می‌خواهید بلکه به این خاطر که از آنچه بعد از اتمام رابطه اتفاق خواهد افتاد، می‌ترسید، شما زندانی احساس گناه خود هستید.
اگر در گذشته یا حال زندانی احساس گناه بوده یا هستید و فقط به این خاطر که اگر کسی را ترک کنید احساس گناه می‌کنید به جمله زیر فکر کنید.
وقتی که از روی احساس گناه و نه از روی عشق تصمیم می‌گیرید که با کسی باشید به او و به خود نیز کم‌فروشی کرده‌اید.