عیب جویی و سرزنش نکنید
کمتر کسی از انگشت گذاشتن روی عیب و نقص هایش ناراحت نمی شود و می پذیرد تا چه برسد نوجوانان که مغرور و کمال گرا هستند. اگر احساس می کنید فرزند شما رفتار نامناسبی دارد و خودش متوجه آن نیست هیچ گاه کل هویت و شخصیت او را زیر سوال نبرید، بلکه بهترین روش برای بیان انتقاد این است که ابتدا نکات و ویژگی های مثبت شخص را یادآور شویم و در پایان با اصطلاحات مثبت انتقاد کنیم. مثلا بجای گفتن « این کار یا تصمیم، غلط و اشتباه است» می توان گفت: «بنظرم این کار را بهتر می توانستی اتهام بدهی» یا «قارچ از انتظارم بود» و امثال آن. اگر احساس می کنید فرزند شما رفتار نامناسبی دارد و خودش متوجه آن نیست، به طور غیرمستقیم به او بفهمانید، از سرکوفت زدن و سرزنش کردن جداً بپرهیزید.
توجه: انتقاد ناعادلانه (و حتی نامناسب) می تواند فولاد را هم خرد کند.
مسخره نکنید
به دلیل خصوصیات ظاهری و رفتاری، نوجوانتان را مورد تمسخر قرار ندهید (حتی از روی محبت!!) مثلاً از کاربرد کلماتی هم چون کوتوله، خپل، لنگ دراز، دست و پا چفتی، گامبو، خیکی و... هم چنین از یادآوری وقایع نامطلوب دوران کودکی (خصوصاً در میان جمع) خودداری کنید (مثلاً در چهارسالگی در فلان مهمانی شلوار خود را خیس کرد! و...).
مقایسه نکنید
حتی میان دوقلوهای یکسان نیز تفاوت وجود دارد و هر شخصی دارای توانایی و ضعف های خاص خود است. هیچ گاه برای تحریک و یا استدلال، فرزندان تان را با دیگران مقایسه نکنید. نظیر اینکه: ببین پسر خاله ات چقدر با داب و با شخصیته؛ اونکه نصف تو قد داره چطور از اون کتک خوردی؛ مگه تو از فلانی چی کم داری که اون ریاضی هیجده بگیره و تو دوازده ؟؟؟ و ...
در زمان خشم و عصبانیت قدرت تفکر منطقی و عقلانیت کاهش می یابد و مغز قادر به پردازش صحیح مطالب و تصمیم گیری منطقی نیست. تنبیه به هنگام خشم، اصلاح نیست، انتقام است
چیزی که خود ندارید از فرزندتان نخواهید
پدری که اراده ترک سیگار را ندارد، نبایستی توقع داشته باشد که فرزندش سیگاری نشود یا ناخن هایش را نخورد.
در زمان عصبانیت نه تصمیم بگیرید و نه تنبیه کنید
در زمان خشم و عصبانیت قدرت تفکر منطقی و عقلانیت کاهش می یابد و مغز قادر به پردازش صحیح مطالب و تصمیم گیری منطقی نیست. تنبیه به هنگام خشم، اصلاح نیست، انتقام است.
با فرزندتان بگو مگو نکنید
هیچ گاه خود را در موقعیتی قرار ندهید که با واکنش مقابل به مثل فرزندتان همراه باشد. مهمترین علت به وجود آمدن این مساله ندیده گرفتن شخصیت نوجوان و تنبیه نامتناسب یا خطا است.
منبع : بخش خانواده ایرانی تبیان
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)