باتو...بی تو...

[mehraboOon]

مرا نسپر به فصل سرد دوری

كه من از فاصله آزرده هستم

مرا از درد بی تابی رها كن

شكستم، در غم دوری شكستم




نگو پیوند ما آغاز رنج است

كه من با رنج تو زیباترینم

به من فرصت بده درگیرِ با تو

به پای این دل شیدا نشینم




نگو این جاده تاریك و سیاه است

كه چشمان تو فانوس من هستند

تمام سایه ها در باور من

به محض گم شدن در تو شكستند




كمك كن تا كه من عاشق بمانم

اگر خواهی كه مرگم را نبینی

اگر امروز و فردا هم بمیرند

به سوگ لحظه ها باید نشینی




كمك كن تا به تو پیچیده باشم

كه من نیلوفرم در قصه ی دل

كمك كن تا كه من بی تو نمیرم

در این بیهوده بودنهای باطل




بگیر از چنگ دیوِ ناامیدی

مرا با آیه های ناب ِ روشن

مرا نسپر به فصل سرد دوری

كه دوری از تو یعنی مُردن ِ من!

[mehraboOon]

هروقت دلت گرفت

هروقت احساس کردی که دنیا اینقدر

برات کوچیک شده که داری صدای خردشدن

شونه هات زیراین باررومی شنوی

اون موقع یه جای خلوت پیداکن

بشین وباخودت خلوت کن

ببین الان کی هست که می تونه

به حرفات گوش کنه اگه کسی رونداشتی

یه نگاه به آسمون کن وهرچی می خوای بگو

واینقدراشک بریز که سبک بشی

شانه های خدا همیشه دراختیار توست

تا سر به روش بذاری وتامی تونی گریه کنی

بدون که اشک هات برای خدا عزیزه...

[mehraboOon]

دل من باز گریست
قلب من بازترک خورد و شکست
باز هنگام سفر بود
و من از چشمانت می خواندم
که به آسانی ازاین شهر سفر خواهی کرد
و از این عشق گذر خواهی کرد
و نخواهی فهمید
بی تو این باغ پر از پائیز است . . .

[mehraboOon]

کم کم یاد خواهی گرفت...
تفاوت ظریف میان نگه داشتن یک دست و زنجیر کردن یک روح را...
اینکه عشق تکیه کردن نیست و رفاقت، اطمینان خاطر...
و یاد میگیری که بوسه ها قرارداد نیستند!
و هدیه ها، معنی عهد و پیمان نمیدهند
کم کم یاد میگیری...
که حتی نور خورشید هم میسوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری

باید باغ خودت را پرورش دهی به جای اینکه

منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد.

یاد میگیری که میتوانی تحمل کنی...

که محکم باشی پای هر خداحافظی...

یاد می گیری که خیلی می ارزی

[mehraboOon]

تو روزی با غمی سنگین ز شهرم

کوچ خواهی کردو من در پرنیان خاطرات خویش

به یاد عشق پاکت به نرمی گریه خواهم کرد

[mehraboOon]

امشب بدجور بارانی ام بانو

هوس کرده ام خودم را ببارم!

که تمام شود این ابر

چقدر تلخ بود تمام دیشب

هذیان سرودن های بیهوده ام

و کسی که مدام توی گوشم

زمزمه می کرد نبودنت را !

باور کن حقیقت دارد عشق!

و کسی جلو دار آن نخواهد شد

مگر آنکه تو حقیقت آن را انکار کنی بانو

مگر به من نگفته بودی که عاشقمی؟

پس بگذار تمام زمین انکارم کنند

تو که باشی

ابر خواهم شد

که تمام خودم را به حرمتت

گریه کنم

تا صبح!

[mehraboOon]

حس دستان تو عالی است ، حقیقت دارد

با تو هر ثانیه ، سالی است ، حقیقت دارد



آه اگر راه به روی دل من باز کنی

گرچه او تازه نهالی است. . . حقیقت دارد



من عروس غمم و عمر عزیزم همه شب

غرق داماد خیالی است ، حقیقت دارد



روز و شبهای بلندی که به یاد تو گذشت

خسته از دست توالی است ، حقیقت دارد



بی هوای نفست ، زمزمه های دل من

آتش رو به زوالی است ، حقیقت دارد



غم عشق تو دلم را بخدا سوزانده

حاصل اش اشک زلالی است ،حقیقت دارد



من و دلتنگی و تنهایی و بی همنفسی . . .

جای چشمان تو خالی است ، حقیقت دارد

[mehraboOon]

قلم در شعر بی مقدار من فریاد خواهد شد

غزلهای درونم یک به یک آزاد خواهد شد



نمی دانی چه بر قلبم گذشته بی تو این شعرم . . .

گواه آنچه بی شک اتفاق افتاد خواهد شد



تپیدن های ناهنگام نبضم روز و شب آخر

در آماج خیالت تشنه ی فولاد خواهد شد



نه این تیغ و نه این خنجر ، برای پایکوبی نیست

ترانه خواندن شیرین ، غم ِ فرهاد خواهد شد



نگو دیگر که من باور ندارم روزهای بعد . . .

دل ِ متروکه ی طوفان زده ، آباد خواهد شد



نگو بس کن که بیش از این کلامت در دل تنگم

شبیه بغض مدفون در گلو،غمباد خواهد شد



دوباره روز از نو می شود اینبار می بینی . . .

که مرغ پر شکسته طعمه ی صیاد خواهد شد

[mehraboOon]

عقربه های شکسته ساعت

گاه تکانی می خورد

و دوباره

در مقابل چشمان منتظرم

می ایستند

دلتنگم

دلتنگ ، دلتنگ

[mehraboOon]

غبار می شوم
برای زیارت رویت
سرمه می شوم
برای نشستن در چشمانت
و
آینه می شوم
برای
میزبانی از رویت