پابلو نرودا _ ادبیات شیلی
(1973_1904)


صد غزل عاشقانه_ سونتوی شماره 1

سونتو شماره[1]1
ماتیلده، نام گیاه، سنگ یا شراب،
یا نام آنچه از زمین رسته و مانا می شود،
کلامی که در رویشش، سپیده می دمد،
در تابستانش نور لیمو ها پراکنده می شود.
کشتی های چوبی، گرفتار ازدحام آتش لاجوردی
بر پهنه این نام، شناور می شوند،
و این حروف، آب رودخانه ای است
که بر قلب سوخته من جاری می شود.
آه نام آشکار در پس پیچک ها
همچون درگاه نقبی ناشناخته
که به شمیم تمامی عالم می رسد!
آه با دهان سوزانت بر من بتاز،
با چشمان شبانگاهیت،
اگر می خواهی مرا بکاو
اما مجالم ده
تا در نام تو ساری شده و بیاسایم.
Soneto I

Matilde, nombre de planta o piedra o vino,
de lo que nace de la tierra y dura,
palabra en cuyo crecimiento amanece,
en cuyo estío estalla la luz de los limones.
En ese nombre corren navíos de madera
rodeados por enjambres de fuego azul marino,
y esas letras son el agua de un río
que desemboca en mi corazón calcinado.
Oh nombre descubierto bajo una enredadera
como la puerta de un túnel desconocido
que comunica con la fragancia del mundo!
Oh invádeme con tu boca abrasadora,
indágame, si quieres, con tus ojos nocturnos,
pero en tu nombre déjame navegar y dormir.