محمدهادى معرفت
اِسرائيليّات: روايات و داستانهاى وارد شده از منابع يهود و غير يهود به فرهنگ اسلامى
اسرائيليات، جمع اسرائيليه و منسوب به اسرائيل، لقب يعقوب پيامبر، جدّ اعلاى يهوديان است.
اسرائيل، تركيبى از دو واژه «اسر» به معناى غلبه و «ايل» به معناى قدرت كامل است[1] و در زبان عبرى، به كسى كه بر قدرت
كامل، يعنى خداوند چيره شده گفته مى‌شود.
اين لقب را از آن‌رو بر يعقوب نهاده‌اند كه به گمان يهود*، وى در مبارزه با خداوند بر او پيروز شد. [2] برخى جزء نخست اين واژه را به معناى
«عبد» و بخش دوم را به معناى «اللّه» دانسته‌اند، بنابراين، اسرائيل به معناى عبداللّه (بنده خدا) است.[3]
واژه اسرائيليات گاهى در معنايى ويژه، فقط بر آن دسته از رواياتى اطلاق مى‌گردد كه صبغه يهودى دارد[4] و از طريق فرهنگ يهودى
وارد حوزه اسلامى مى‌شود[5]، و گاهى در معنايى گسترده‌تر هر آنچه را كه صبغه يهودى و مسيحى دارد و در منابع اسلامى داخل
شده[6]، و گاهى در مفهومى گسترده‌تر از دو مورد پيشين به‌كار رفته و هر نوع روايت و حكايتى را كه از منابع غير اسلامى وارد قلمرو
فرهنگ اسلامى مى‌گردد شامل مى‌شود.[7]
مراوده زياد يهوديان با مسلمانان در صدر اسلام، گسترده‌تر بودن فرهنگ يهود در مقايسه با ملّتهاى ديگر، عداوت بيشتر آنان با مسلمانان،
كارآمدتر بودن حيله‌هايشان و نقش بيشتر يهود در گسترش اين روايات، سبب شد جنبه يهودى و اسرائيلى بر ديگر جهات غالب، و بر همه
آنها واژه «اسرائيليات» اطلاق شود. [8] اسرائيليات به اين معنا از اصطلاحاتى است كه در قرنهاى متأخّر از عهد صحابه و تابعان بر اين
گونه مطالب نهاده شده است. آنچه در صدر اسلام و تا مدّتها بعد از عصر صحابه و تابعان در اين باره رواج داشته، تعبيراتى از قبيل
«گفته‌هاى اهل‌كتاب»، «نقل از كتب پيشينيان» و امثال آن بوده است.
در روايتى از امام صادق(عليه السلام) از اين‌گونه روايات به «احاديث يهود و نصارا» ياد شده است.[9] قديم‌ترين منبع موجود كه اسرائيليات
را در معناى اصطلاحى آن به‌كار برده، از مسعودى (م.343ق.) است كه در آن افزون بر اطلاق اسرائيليات بر روايات يهودى و مسيحى،
به نمونه‌هايى از اين روايات نيز اشاره كرده است. [10] سپس شيخ مفيد (م.412ق.) اين واژه را در همين معنا به‌كار برده است. [11]
در قرنهاى بعد نيز برخى مؤلّفان، ضمن كاربرد اين اصطلاح، مباحثى را درباره اسرائيليات در مباحث تفسيرى و غير تفسيرى مطرح كرده‌اند
كه در اين ميان، مفسّران، بيشتر از ديگران به اين موضوع پرداخته‌اند، تا آنجا كه برخى از مؤلّفان معاصر تأليفات مستقلّى را به اين موضوع
اختصاص داده‌اند كه از مهم‌ترين آنها مى‌توان به الاسرائيليات فى التفسير و الحديث از محمد حسين ذهبى، الاسرائيليات و الموضوعات
فى كتب التفسير از محمدابوشهبه و الاسرائيليات و اثرها فى كتب التفسير از رمزى نعناعه اشاره كرد.
پی نوشت :
[1]. قاموس كتاب مقدس، ص53، 142.
[2]. كتاب مقدس، پيدايش، 32: 25ـ 29.
[3]. مجمع البيان، ج1، ص206.
[4]. دائرة‌المعارف مصاحب، ج1، ص135; الاسرائيليات فى التفسير والحديث، ص19.
[5]. التفسير والمفسرون، ذهبى، ج1، ص165; الاسرائيليات و اثرها فى كتب التفسير، ص72ـ73.
[6]. التفسير والمفسرون، ذهبى، ج1، ص165، 169.
[7]. اسرائيليات در تفاسير، ص71ـ77.
[8]. التفسير والمفسرون، ذهبى، ج1، ص165ـ166; التفسيروالمفسرون، معرفت، ج2، ص80ـ81.
[9]. الخصال،، ص353.
[10]. مروج الذهب، ج2، ص245.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)