آری علی علیه‌السلام محبوب پیغمبر بود. اما با امیرالمؤمنین
در صبح روز نوزدهم کاری کردند که امام فرمود:
«فُزْتُ وَ رَبِّ الْكَعْبَة؛[4]
به خدای کعبه رستگار شدم».
در این هنگام «فلمّا احسّ الامام بالضّرب لم يتأوّه؛ وقتى ضربت شمشير
بر فرق مبارك اميرالمؤمنين فرود آمد، هيچ آه و نالهيى از آن حضرت سر نزد
و صبر و احتسب؛ حضرت صبر كردند.
و وقع على وجهه؛ اميرالمؤمنين با صورت روى زمين افتادند.
قائلا بسم اللّه و باللّه و على ملّة رسول الله؛
درست مثل حضرت اباعبداللّه كه وقتى در گودال قتلگاه روى زمين افتادند،
نقل شده است كه عرض كردند بسم اللّه و باللّه و في سبيل الله و على ملّة رسول الله.
مردم شتابان دنبال قاتل بودند تا او را دستگير كنند.
و لايدرون اين يذهبون من شدّة الصّدمة و الدّهشة؛ از بس اين حادثه دهشت‌آفرين بود،
مردم را سراسيمه كرد.
همين‌طور می‌دويدند تا بتوانند قاتل را پيدا كنند.
ثم احاطوا بأميرالمؤمنين عليه‌السّلام؛ بعد آمدند اطراف حضرت را گرفتند.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)