روشها و سبكهاى ترجمه قرآن
درآمد
ترجمه متون مقدس ضرورت تبليغى هر دين به شمار مىآيد، و با توجه به رسالت قرآن براى همه زمانها و مكانها اين ضرورت صد چندان مىشود؛ از اين رو دانشوران زيادى در طول تاريخ اسلام اقدام به ترجمه قرآن كرده، و براى اين كار از روشهاى مختلف استفاده نمودهاند. بررسى اين شيوهها و بيان نقاط قوت و ضعف آنها مىتواند براى مترجمان بعدى راهگشا باشد و دانش ترجمه قرآن را بالنده و پوياتر كند.
نوشتار حاضر بر آن است كه به اين مهم جامه عمل بپوشاند. البته مبحث روشهاى ترجمه قرآن مبتنى بر مبانى، قواعد، شرايط مترجم و آگاهى از تاريخ ترجمه قرآن به زبان فارسى است، چنان كه رابطه تنگاتنگى با دانش واژه شناسى و وجوه و نظاير و فصاحت و بلاغت نيز دارد، كه در اين نوشتار بدانها نمى پردازيم و آنها را مسلّم فرض مىكنيم و در موارد لزوم در پاورقى به مبنا يا قاعده مورد قبول اشاره مىكنيم.
مفهوم شناسى
روشهاى ترجمه متون مقدس، از چهار واژه اساسى تشكيل شده است:
الف) ترجمه: برخى صاحب نظران ترجمه را اين گونه تعريف كردهاند: «نزديك ترين معادل زبان مورد ترجمه، اول از جهت مفهوم و بعد از نظر سبك»[1] اما به نظر مىرسد كه ترجمه فرايند انتقال پيام از زبان مبدأ به زبان مقصد است، و به عبارت ديگر: برگرداندن الفاظ متن از زبانى به زبان ديگر براى رساندن معانى است.[2] كه برخى آن را علم و برخى ديگر هنر و برخى فن دانستهاند.[3]
ب) روش: مقصود از روش مؤلفههاى تأثيرگذار در فرايند ترجمه است، مانند نوع گزينش و چينش واژهها و جملهها، كه نتيجه آن گونه خاصى از ترجمه را به وجود مىآورد.[4]
ج) سبك : منظور از سبك ترجمه، عوامل تأثيرگذار در ترجمه همچون هدف مترجم، گرايش كلامى، نوع مخاطب، زبان ترجمه و آهنگ آن است كه به ترجمه رنگ ويژهاى مىدهد. البته هر سبك ترجمه مى تواند در قالب يكى از روشهاى ترجمه تبلور يابد.
د) متون مقدس: مقصود كتابهاى الهى است كه متون مقدس اديان به شمار مىروند و در اين نوشتار محور اصلى قرآن كريم است، اما مباحث روش شناختى ترجمه اعم از قرآن خواهد بود.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)