زنده شود هر که پیش دوست بمیرد

مرده دلست آن که هیچ دوست نگیرد


هر که ز ذوقش درون سینه صفاییست

شمع دلش را ز شاهدی نگزیرد


طالب عشقی دلی چو موم به دست آر

سنگ سیه صورت نگین نپذیرد


صورت سنگین دلی کشنده سعدیست

هر که بدین صورتش کشند نمیرد