تيره: Astraceae
بابا آدم كه فيل گوش و آراقيطون نيز ناميده مي شود گياهي است علفي و دوساله كه ارتفاع ساقه آن تا 5/1 متر مي رسد. اين گياه بحالت وحشي در دشت ها و نواحي معتدل و مرطوب و سايه در اروپا و آسيا مي رويد. ساقه آن كه شبيه پوست مار است پوشيده از كركهاي خشن و زبر مي باشد. برگهاي آن بسيار بزرگ و پهن بحالت افتاده بر روي ساقه قرار درد. رنگ برگها در قسمت چسبيده به ساقه سبز كم رنگ و هر چه بطرف انتهاي برگ نزديك تر مي شويم تيره تر مي شود.
ريشه گياه دراز، دوكي شكل و مانند هويج بضخامت انگشت دست بوده وداراي مقدر زيادي كربنات پتاسيم و نيترات پتاسيم است. پوست ريشه بابا آدم قهوه اي، مغز آن سفيد و طعم آن كمي شيرين است ولي بوي تهوع آوري دارد.
ميوه آن پس از رسيدن بصورت فندقه اي با 3 يا 4 سطح و برنگ زرد حنايي ظاهر مي شود.
در انتهاي ميوه تارهاي زرد رنگي وجود دارد كه موجب پخش تخم اين گياه به مناطق ديگر مي شود. بابا آدم در بعضي از نقاط ايران بحالت وحشي مي رويد. از ريشه اين گياه استفاده طبي بعمل مي آيد.
تركيبات شيميايي:
ريشه بابا آدم داراي ماده اي بنام اينولين Inulin، روغن فرار، تانن، رزين، قند، آهن، كلسيم و ويتامين C مي باشد. دانه بابا آدم داراي روغني است برنگ زرد و طعم تلخ اسيد لينولئيك و اسيد اولئيك است.
خواص درماني:
از نظر طب قديم ايران ريشه بابا آدم سرد و خشك است، بهترين تصفيه كننده خون است و خون را تميز كرده و سموم را از بدن خارج مي كند، جوشهاي صورت و كورك را برطرف مي كند، ادرار آور و معرق است، سيستم لنف بدن را تميز مي كند، بيماريهاي پوستي نظير اگزما، گل مژه و زخم ها را برطرف مي كند.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)