اوصاف پيامبر در تورات و انجيل


خداوند متعال در وصف پيامبر(ص) فرمود:«الذين ءاتينهم الکتب‏يعرفونه کما يعرفون ابناءهم و ان فريقا منهم ليکتمون الحق و هم‏يعلمون‏»
کسانی که کتاب آسمانی به آنان داديم، او را همچون فرزندان خودمي‏شناسند; (ولی) جمعی از آنان، حق را آگاهانه کتمان مي‏کنند.
امام صادق(ع) فرمود:«يعرفونه کما يعرفون ابناءهم‏» زيراخداوند متعال در تورات و انجيل و زبور، حضرت محمد(ص)، مبعث،مهاجرت، و اصحابش را چنين توصيف نمود:«محمد رسول‏الله و الذين‏معه اشداء علی الکفار رحماء بينهم...»
محمد(ص) فرستاده خداست; و کسانی که با او هستند در برابر کفارسرسخت و شديد و در ميان خود مهربانند. پيوسته آن‏ها را در حال‏رکوع و سجود مي‏بينی، در حالی که همواره فضل خدا و رضای او راطلبند. نشانه آن‏ها در صورتشان از اثر سجده نمايان است. اين،توصيف آنان در تورات و توصيف آنان در انجيل است... .

امام صادق(ع) فرمود: اين، صفت رسول خدا(ص) و اصحابش در تورات وانجيل است. زمانی که خداوند پيامبر خاتم(ص) را به رسالت مبعوث‏نمود اهل کتاب (يهود و نصاری) او را شناختند اما نسبت‏به اوکفر ورزيدند، همان گونه که خداوند متعال فرمود: «فلما جاءهم‏ما عرجوا کفروا به‏»هنگامی که اين پيامبر نزد آن‏ها آمد که(از قبل) او را شناخته بودند، به او کافر شدند.
خداوند متعال در قرآن کريم، در وصف پيامبر(ص) مي‏فرمايد: «و ماارسلناک الا رحمه للعالمين‏»ما تو را جز برای رحمت جهانيان‏نفرستاديم. قرآن نيز مي‏فرمايد:اشداء علی الکفار رحماءبينهم...»،
در برابر کفار سرسخت و شديد و در ميان خود مهربانند. اين دوچگونه با هم جمع مي‏شوند؟
توجه به اين آيه برای طرفداری انديشه تسامح و تساهل ضروری است.
آيا ممکن است کامل‏ترين انسان، که با کامل‏ترين کتاب آسمانی براي‏هدايت تمام جهانيان مبعوث گرديده است در مقابل دشمنان دين هيچ‏عکس العملی جز مهربانی نداشته باشد؟!
برای اداره جامعه دينی و بقای آن بايد در مقابل دشمنان دين‏ايستاد شدت عمل نسبت‏به کافران و مبارزه با آن‏ها برای از بين‏بردن موانع هدايت عين رحمت است.