نمى گذارند اين اسرار منتشر بشود
دموكراسى هاى غربى در عمل نشان داده اند كه مردم سالارى در آنها حداقل يك حقيقت جدى يا دست نيافتنى نيست . الان در همين قضاياى انتخاباات امريكا، آن كسى كه در اين كشمكش به رياست جمهورى آمريكا برسد، نماينده ى بيست و پنج درصد ملت امريكاست . يك حرف اين است كه آيا آن كسى كه نماينده ى بيست و پنج درصد مردم است ، مشروعيت دارد يا نه ؛ اين به ما ارتباطى ندارد؛ طبق قوانين خودشان بله ، آن كسى كه حتّى نماينده ى بيست و پنج درصد از آراء است ، مشروعيت دارد؛ اما حقيقت بسيار مهم است كه آيا اين مردم سالارى است ؟! آيا كشورى كه هفتاد و پنج درصد مردمش در انتخاب شخص اول كشور هيچ نقشى ايفا ننكرده اند، هيچ علاقه يى نشان نداده اند، هيچ پشتيبانى يى از او نكرده اند، هيچ گامى براى او بر نداشته اند، يك عده هم عليه او راءى داده اند، داراى نظام مردم سالارى است ؟! اين را به زهنهاشان مراجعه كنند، از وجدانهاى خودشان بپرسند. آن كسانى كه چشم مى بندند و هر چه كه از طرف مدعيان فكر و منطق و سياست در غرب به سمت آنها سرازير شد، با آغوش باز آن را مى پذيرند، روى اين نكته فكر كنند؛ اين مردم سالارى نشد.
آن نظامى كه در راءس حكومتش كسى است كه دل آحاد مردم به شكل عاطفى ايمانى با رشته هاى مستحكم به آن مركز وصل است ، نظام مردم سالار است . آن نظامى كه در راءسش كسى قرار دارد كه يك اقليت بيست و پنج درصدى ، آن هم در پاى صندوقهاى راءى به او راءى داده اند، نظام مردم سالار نيست . در كشورهاى غربى ، عده يى حتّى نامزد رياست جمهورى را درست نمى شناسند؛ چون حزب گفته است به فلانى راءى بدهيد، چشم را مى بندند و راءى خود را در صندوق مى اندازند؛ اين نشاندهنده ى اين حقيقت است كه ادعاى دمكراسى در كشورهايى كه با اين اسلوب اداره مى شوند و نظام سياسى بر اين پايه استوار است ، ادعاى درستى نيست .البته ما در مقام ادعانامه عليه دمكراسى غربى حرفهاى ديگرى هم داريم ؛ نقش كمپانيها، نقش تبليغاتى كه با پول به وجود مى آيد، نقش دخالتهاى غير مردمى در انتخابها؛ از اين قبيل هم فراوان است .
البته نمى گذارند تبليغات به گونه يى باشد كه اين گونه اسرار منتشر بشود. امروز حقيقت دردناك در نظامهاى غربى است كه على رغم ادعاى آزادى ، صدها شبكه ى تلويزيونى و راديويى وانواع و اقسام رسانه ها وجود دارد كه مانع آزادى فكر، آزادى خبر و آزادى اطلاع رسانى مى شود. در حقيقت در اين كشورها آزادى به آن معنايى كه ادعا مى كنند، به هيچ وجه وجود ندارد. چرا؟ چون اين شبكه ى تبليغاتى و اين همه دستگاها و رسانه ها اعم از راديو و تلويزيون و روزنامه درانحصار مجموعه هايى است كه جزو اداره كنندگان سياستهاى آن كشورند مثل سرمايه داران بزرگ در اختيار مردم نيست كه خبر را برساند.(45)