طهارت و اسرار آن

[R A H A]

غزالى مى گويد :
((استبرا زياد فكر نكند تا به وسواس دچار شود و كار بر او مشكل گردد، و رطوبتى را كه بر آن حس مى كند باقيمانده آب شستشو بداند، و اگر از اين جهت احساس ناراحتى مى كند آب بر آن بريزد تا مطمئن شود، و با ايجاد وسوسه شيطان بر او چيره نگردد، و در خبر است كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم همين كار را مى كرد يعنى آب بر آن مى پاشيد، و فرموده است ((آن كه از همه فقيه تر است استبرايش از همه خفيف تر است ))، و وسوسه در استبرا نشانه نادانى و ضعف فقاهت مى باشد.))
مى گويم :
در كتاب من اليحضره الفقيه است : حنان بن سدير به ابى عبدالله (ع ) عرض ‍ كرد: بسا من بول مى كنم و به آب دسترسى ندارم ، و اين براى من سخت است . امام (ع ) فرمود: ((هر گاه بول و سپس استبرا كردى از آب دهنت بر ذكرت بمال پس از آن اگر چيزى يافتى بگو اين از آن آب دهن است .)) (899) و شايد منظور ماليدن بر غير محل نجاست ذكر باشد.
در خبر صحيح آمده است كه امام صادق (ع ) درباره مردى كه بول مى كند فرمود: ((استبرا كند سپس اگر چيزى از او خارج شود و تا ساقش برسد باك نداشته باشد.))(900)
در خبر حسن از امام باقر(ع ) روايت شده است درباره مردى كه بول كرد و آب به همراه نداشت فرمود: ((استبرا كند اگر پس از آن چيزى از او خارج شود از بول نيست بلكه از رگهاى پشت است .)) (901)
بنا به راءى همه علماى شيعه و بر اساس احاديثى كه از اهل بيت (ع ) وارد شده است هيچ چيزى جز آب مخرج بول را پاك نمى كند.
بارى هنگامى كه از بيت الخلاء خارج مى شود پاى راست را مقدم بدارد، و در حالى كه دست بر شكم خود مى شكد بگويد:(( الحمد لله الذى اخرج عنى اذاه و ابقى فى جسدى قوته فيالها من نعمة لايقدرون القادرون قدرها.))
غزالى مى گويد :
((در حديث سلمان آمده است : پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم همه چيز را حتى قضاى حاجت را به ما آموخت ، و به ما دستور داد كه با استخوان و سرگين استنجا نكنيم ، و ما را نهى فرمود كه روبروى قبله بول و غايط كنيم .(902) مردى از باديه نشينان به يكى از صحابه كه با او مخاصمه مى كرد گفت : گمان مى كنم تو غايط كردن را خوب بلد نباشى ، پاسخ داد: آرى به جان پدرت قسم من در اين كار سخت ماهرم ، دور مى روم ، كلوخ آماده مى سازم ، رو به گياه خوشبوى ((درمنه )) و پشت بر باد مى كنم ، مانند آهو بر روى سينه پاها مى نشينم و سرين را بالا مى دارم .
اجازه داده شده است كه انسان در حالى كه خود را بپوشاند در نزديكى رفيقش بول كند. اين كار را پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم در نهايت رعايت حيا انجام داده است تا براى مردم رخصت باشد.