جود و کرم امام حسین علیه‏السلام

حسین بن علی علیه‏السلام در بخشش زبان‏زد مردم روزگار بود. نقل می‏کنند روزی مرد صحرانشین مستمندی وارد مدینه شد و از مردم سراغ بخشنده‏ترین فرد را گرفت. همه مردم حسین بن علی علیه‏السلام را به او معرفی کردند. وقتی در مسجد به خدمت آن‏حضرت رسید و نیازمندیِ خود را با خواندن چند بیت شعر بیان کرد، امام حسین علیه‏السلام او را به خانه آورد و به قنبر فرمود: هر مقدار پول در خانه داریم حاضر کن. قنبر چهارهزار دینار به خدمت آن‏حضرت آورد و گفت: این تمامی پولی است که در اختیار داریم. امام حسین علیه‏السلام همه آن چهارهزار دینار را از پشت در به آن مرد بادیه‏نشین داد. منظور حضرت از این برخورد آن بود که چشم آن مرد به چشم او نیفتد که مبادا خجالت زده شود. مرد اعرابی وقتی پول‏ها را گرفت، در حالی که گریه می‏کرد چنین گفت: مگر پول کمی به من بخشیدی که از پشت در آن را به من می‏دهی؟ در عجبم که چگونه این دست‏های بخشنده و پربرکت روزی زیر خاک خواهد رفت.