بازگشت پيامك به آغوش تلفن همراه از نگاه یک طنز پرداز

اومدی اما دیدم دست تو سرده... گفتی این قطعی دیگه برنمی‌گرده... خوشحالم كه برگشتی... گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم... چه بگویم كه هر كدامش ده تا پیامك می‌شود و بر هر پیامك نیز هزینه‌ای واجب...! ما آنقدر به تو عادت كردیم كه ترك عادت موجب مرض ماست. 18 روز بود كه مریضت بودیم. داشتیم بر اثر فقدان SMS همگی‌مانMMS می‌گرفتیم.
چه روزها و شب‌ها كه در فراق تو، چون سیگار ضرر دارد، خمیازه كشیدیم و از بی‌پیامكی مگس كیش كردیم. حالا اما تو آمدی و دیگر رفع كیش شد. چه خوش باشد كه بعد از روزگاری... به امیدی رسد امیدواری... خدا هیچ ماهواره امیدی را از این وزارتخانه ناامید برنگرداند.
در عصر ارتباطات و فناوری اطلاعات شنیدیم كه مشكل فنی داری؛ خیلی ناراحت شدیم و حساسیت موضعی پیدا كردیم. روز و شب دعا می‌كردیم كه خدا، مشكلات فنی همه را به لطف و كرمش رفع بفرماید. همچنین شنیدیم كه عده‌ای افراد مساله‌دار نیز خواستند كه از وجود بی‌آزارت سوءاستفاده سیاسی و شایعاتی بكنند. به حق این ساعت عزیز امیدواریم خدا همه‌شان را الساعه به راه راست هدایت بفرماید. فعلا چیز دیگری به ذهنم نمی‌رسد.
تو آنقدر خوبی؛ تو آنقدر ماهی؛ تو آنقدر عزیز و دوست‌داشتنی هستی كه وقتی نیستی، همه ضرر می‌كنند. هم مردم، هم دولت. روزهای گذشته به حدی جوك خونمان پایین آمده بود كه نمونه آزمایشگاهی هم آن را تایید كرد. گفت كه قند خونمان پایین افتاده. هرچه پایین را نگاه كردیم، چیزی ندیدیم. نفهمیدیم كجا افتاده. خدا خودش، دست تمام افتاده‌ها را بگیرد. بیخود كه حضرت حافظ بر اثر صادرات قند پارسی به بنگاله، رسما از وزارت فرهنگ و بازرگانی تقاضای «شكرخند» نكرده بود؛ ذیل این عنوان كه: مشتاقم از برای خدا یك شكربخند...!
الان با بازگشت سرافرازانه تو دقیقا بعد از گذشت یك روز از تذكر آیین‌نامه‌ای یكی از نمایندگان مجلس به وزیر محترم مخابرات به گفته یكی از روزنامه‌های وزین، دوباره نشاط و شادی در جامعه افزایش می‌یابد... تو كه هستی كه وقتی نیستی، همه مشتركان مورد نظرت زانوی غم به بغل می‌گیرند و چمباتمه می‌زنند؟ تو چه سرنوشت‌سازی عزیز دل برادر...!
تو آمدی چون كه علاوه بر مردم، راضی به ضرر دولت هم نیستی. لابد تو هم این شایعه را شنیده‌ای كه مخابرات در نبود تو 1415 میلیارد تومان ضرر كرده است؛ اما مال دنیا چرك كف دست است. آنچه برای تو مهمتر است، احساسات بی‌ساسات خیل مشتركان سینه چاك توست كه یكی از آن میان من باشم و... ز آن شبی كه وعده كردی روز وصل/ روز و شب را می‌شمارم روز و شب...
تو چه قلب مهربانی داری. یارب، این قلب شناسی ز كه آموخته بود؟... و امروز كه چون الهه ناز، بی‌سروصدا بازآمده‌ای؛ چه مهربان و دست و دلباز آمده‌ای. می‌دانی كه دچار عقده «خود كم‌پیامك‌بینی» شده‌ایم؛ ناگفته هوای ما را داری و این یعنی اوج ارتباطات و فناوری عاشقانه...! جای لیلی و مجنون خالی... كجایند تا عشق را در عصر ارتباطات ببینند؟...
به قدری الان سیستم اطلاع‌رسانی پیامك، هوای ما وپر كردن جعبه خالی پیامك‌های ما و جبران مافات این چند روز را دارد كه گاهی دیده شده است كه وقتی یك پیامك برای كسی می‌فرستیم؛ در پاره‌ای مواقع، گیرنده پیامك آن را در حدود هفشده بار دریافت می‌دارد و ایضا رسید ارسال آن (یا همان دلیوری بیگانگان) نیز قریب هفشده بار برای خود ارسال‌كننده پیامك می‌آید كه خیالش از هر جهت راحت و آسوده باشد كه پیامكش در كمال صحت و سلامت به مقصد مورد نظر رسیده و جای هیچ نگرانی نیست. فقط می‌ماند نگرانی همراه با قبض كه خوشبختانه به آن عادت داریم و جای نگرانی نیست. ضمنا همین جا از فرصت پیش آمده استفاده می‌كنم و بدون پیامك به همه دوستان و آشنایان و اقوام سلام می‌رسانم.

منبع:jamejamonline.ir