میل یا رغبت به چیزی یا کاری

سلام .
از این پست به بعد چند مطلب کاربردی درباره دوست داشتن و رغبت داشتن نسبت به کار یا چیزی ، بعد اراده کردن چیزی و بعد هم نحوه درخواست کردن یک کار رو مطرح می کنیم . فعلا قرار هست درباره میل و رغبت صحبت کنیم .

دوست داشتن چیزی :
در ژاپنی بر خلاف فارسی ، ما از فعل دوست داشتن استفاده نمی کنیم . وقتی می خواهیم بگیم که یک نفر رو دوست داریم می بایست از یک صفت اسمی ( na-adjective ) استفاده کنیم . این صفت sukina すきな هست به معنای محبوب . اسم اون می شه すき . وقتی قرار هست بگیم کسی چیزی رو دوست داره از اسلوب زیر استفاده می کنیم
فاعل + は + چیزی که دوست داشته می شه＋が＋すき＋です
ناگفته پیداست که です مؤدبانه است و معمولی اون だ می شه . مطلب دوم هم که قبلا اشاره کردم بازم اشاره می کنم ، صفت های اسمی به هنگام به کار گرفتن شدن به صورت مستقل な رو از دست می دهند .
کلمه خیلی دوست داشتن هم صفت هست و だいすきな هست و به هنگام استعامل فوق می شه だいすき .
کلمه دوست نداشتن きらい هست که دوست نداشتنی きらいな می شه . می شه در قالب بالا از این کلمه هم استفاده کرد . تنفر هم می شه だいきらい و منفور だいきらいな
خواستن و دوست داشتن چیزی :
یعنی چیزی رو دوست داریم و اون رو می خواهیم . مثلا توی فارسی : بستی می خواهم . یعنی هم دوست دارم و هم اینکه می خواهم .
در این جا هم خبری از فعل نیست . کلمه ほしい　که یک صفت ذاتی ( i-adjective ) هست معنای فوق رو افاده می کنه . مثل دوست داشتن ، این کلمه هم در همون اسلوب اول درس کاربرد داره .
علاوه بر خواستن چیزی ، این کلمه می تونه خواستن وقوع یک فعل هم باشه . یعنی ما می خواهیم که یک فعل انجام بشه و وقوع اون فعل خواسته ماست . البته روش های بهتر درخواست کردن رو بعدا یاد می گیریم . این جا ما از علاقه خودمون خبر می دیم .
برای مطرح کردن علاقه خودمون نسبت به وقوع یک فعل باید فعل به حالت て بره و بعد در اسلوب اول درس قرار بگیره .
lぜんぶんたべてほしい(من خورده شدن همه اش رو می خواهم )