سلام و خسته نباشید.از شما تقاضا دارم که توضیحات کاملی را برای سوالهای من بدهید...
ایا توبه در هر مرحله از گناه که باشیم پذیرفته میشود...(چه کوچک چه بزرگ..چه یک بار چه هزاران بار)لطفا با ذکر مثال و احادیثی از ائمه علیهم السلام برایم توضیح دهید.
این که عفت زن از عفاف مرد است چقدر از نظر اسلام معتبر است؟باز هم مثال بزنید.
چگونه میتونم با اگاهی خودم دختری مانند حضرت زهرا را برای زندگی بیابم؟(چه کارهایی انجام دهم چه بخوانم و.......)
خیلی از مردم همیشه فضول هستند..خیلی از انها عقده ای و من دشمنان زیادی دارم...(بیشتر چون خواسته ام در رسیدن به کمال تلاش کنم حتی نزدیکان هم دشمن من شدند)چگونه میتوانم همسر .خودم ..بچه هایم در اینده و خانواده ام را از چشمان هرزه الودشان پنهان کنم.

خواهش میکنم کامل جوابم را بدهید چون من سوالات زیادی دارم که در طی چندین دوره از شما خواهم پرسید پس خواهشا طوری جواب دهید که من مجبور به برگشت و ÷رسیدن دوباره انها نشوم ..از خداوند منان برای شما ارزوی موفقیت میکنم..
پاسخ : با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
1. گناه هر چه و هر قدر باشد به توبه پاک می شود.
در سوره زمر ـ آیه 53 به بعد ـ می فرماید: "بگو ای محمد(ص) خدای تعالی می گوید: ای بندگان من، آنان که بر نفس های خود اسراف کرده اند ـ [یعنی گناهان را از حد گذرانیده اند] ـ از بخشش خدا نومید مشوید. به راستی که خدا می آمرزد گناهان را، همه آن را ـ چه کبیره چه صغیره ـ اگر چه از حد گذشته باشد. به درستی که خدای تعالی آمرزنده گناهان و مهربان بر بندگان است. رجوع نمائید از گناهان بجد و جهد تمام، و به سوی پروردگارتان متوجه شوید ـ به وسیله اطاعت ـ و به فرمان او گردن نهید، و مطیع و منقاد او شوید، در آنچه به شما امر کند، پیش از آن که عذاب الهی شما را بیابد و یاری داده نشوید."
حضرت رضا(ع) از یکی از اصحاب خود شنیدند که می گفت: خدا لعنت کند کسی را که با علی(ع) جنگید. حضرت فرمودند: بگو مگر کسی که توبه کرد و اصلاح نمود حال خود را. سپس فرمودند: گناه کسی که علی(ع) را یاری نکرد و پشیمان هم نشد، بزرگتر از گناه کسی است که با علی(ع) جنگید و پشیمان شد و توبه و انابه نمود.("وسائل الشیعه"، ج11، ص265(
وقتی جنگ با میر المؤمنین(ع) توبه دارد و توبه اش پذیرفته می شود، بقیه گناهان تکلیفش معلوم می شود.
2. این که اگر مردان سالم و عفیف باشند می تواند در عفاف زنان جامعه مؤثر باشند، ولی این که بخواهیم جانب عفاف مردان را مؤثرتر از عفاف زنان بشماریم، به نظر صحیح نمی رسد. شاید این که در روایات ما به عفاف زنان تا این حد تأکید شده، به خاطر همین باشد که عفاف زن بسیار مهم است. تعبیر قرآنی "إن کیدهن عظیم" هم از دیگر ادله اهتمام خاص دین به عفاف زنان است.
3. اگر منظورتان شخصی برای ازدواج است، باید گفت انتظارات انسان باید تعدیل شود. ما علی بن ابی طالب نیستیم که بخواهیم همسرمان فاطمه زهرا باشد.
چنین هم نیست که همه همسران اهل بیت(ع)، شأن خاص و ویژه ای داشته باشند. آنها هم زندگی را آسان تر از آنی که شما به دنبال آن هستید می گرفته اند.
تلاش کنید همسری مؤمن و پاکدامن و به دنبال صلاح و سداد ـ و نه لزوما کامل و بی عیب ـ پیدا کنید، و در زندگی مشترک به دنبال این باشید که هر روز، هر دوی شما کاملتر از روز قبلتان باشید. والا اگر به دنبال انسان کامل باشید نمی توانید هیچ وقت آن را پیدا کنید.
4. این هم که گفته اید چون در تلاش برای کمال بوده اید دشمنان زیادی پیدا کرده اید، ما را متعجب کرده است! چگونه می توان پیمودن راه کمال را موجب ایجاد دشمنی بدانیم، در حالی که شرط عقل و کمال انسان مدارای با مردم است؟! به خصوص مردم ما که معمولا متدین و خوش اخلاقند و در مجموع از بهترین مردم هستند.
البته عمل به وظیفه، عده ای را هم می رنجاند، و مؤمن همانطور که جاذبه دارد، دافعه هم باید داشته باشد، ولی دافعه نسبت به بدان عالم و جاذبه نسبت به خوبان. اگر قرار باشد ما همه اش دافعه باشیم و یا اکثریت از ما دفع شوند، این نشان از اشتباه در رفتاری است که انتخاب کرده ایم.