و زمین به مقصدی که نمی خواست رفته است!

 زمین کوچه ای ست
 من این سو
 تو آن سو،
 نسیمی کاش!
 جهان بامی ست
 که یکی در فراز و
 یکی در فرود
 نگاهی کاش!
 دنیا خانه ای ست
 در کوچه ای بی نسیم و بی نگاه
 بی پنجره ای از لبخند.
 و ما خانه به خانه
 می گذریم
 با قلب هایی در مشت.
 مبادا مرگ
 نام ها را دریابد.

 " سید ضیاءالدین شفیعی"