بچه اين زمونه

ما بچّه‌های‌ این‌ زمونه‌ایم‌ و روزگار روزگارِ سیاسته‌
همه‌ی‌ کارای‌ روزانه‌
کارای‌ شبونه‌
چه‌ کارِ تو
چه‌ کارِ من‌
و چه‌ کارِ شُما کارای‌ِ سیاسی‌اَن‌
بخوای‌ُ نَخوای‌ ژِنات‌ سابقه‌ی‌ سیاسی‌ دارَن‌
پوستِت‌ تَه‌ رَنگ‌ِ سیاسی‌ داره‌
مُدِل‌ِ چِشات‌ سیاسی‌اَن‌
هَر چی‌ بگی‌ انعکاس‌ِ سیاسی‌ داره‌
حتي سکوتِت‌ سیاسی‌ تعبیر می‌شه‌
چه‌ بخوای‌ُ چه‌ نَخوای‌
حتي وقتی‌ تو پارک‌ راه‌ میری‌
قَدَمای‌ سیاسی‌ بَر می‌داری‌ روی‌ خاکی‌ که‌ سیاسی‌ِ
شعرای‌ غیرِ سیاسی‌ هَم‌ سیاسی‌اَن‌
اون‌ بالا یه‌ ماهی‌ روشَنه‌ که‌ دیگه‌ ماه‌ نیس‌
بودن‌ یا نبودن‌ یه‌ سؤاله‌ ! میدونی‌ چه‌ سؤالی‌ِ ؟
یه‌ سؤال‌ِ سیاسی‌ِ ! عزیزم‌ !
حتي لازم‌ نیس‌ آدَم‌ باشی‌ تا اهمیت‌ِ سیاسی‌ داشته‌ باشی‌
کافیه‌ نَفت‌ باشی‌
علوفه‌ باشی‌
یا زُباله‌ی‌ باز یافتی‌
حتي این‌ میزِ مذاکره‌
که‌ چَند وَقته‌ سَرِ شِکلِش‌ دَعواس‌ سیاسی‌ِ
پُشت‌ِ چه‌ جور میزی‌ باید در موردِ مرگ‌ُ زندگی‌ِ آدما گَپ‌ زَد ؟
میزِ گِرد یا میزِ مربع‌ ؟
تو همین‌ هیرُ ویر
آدما گُم‌ُ گور می‌شَن‌
حیوونا می‌میرَن‌
خونه‌ها می‌سوزن‌ُ زمینا خُشک‌ می‌شَن‌
دُرُس‌ مِث‌ِ زمونای‌ قدیم‌
که‌ کم‌ تَر سیاسی‌ بودَن‌ !