به صفت، عاشق جمال توایم

به خبر، فتنه‌ی خیال توایم

خام پندار سوخته جگران

در هوس پختن وصال توایم


چه عجب گر ز وصل محرومیم

ما کجا محرم جمال توایم


غرقه‌ی عشق و تشنه‌ی وصلیم

که آرزومند زلف و خال توایم


رد مکن خشک جان من بپذیر

که برآورد خشک سال توایم


جای تو در دل شکسته‌ی ماست

که تو ریحان و ما سفال توایم


از پی خدمت پدید آئیم

که تو عیدی و ما هلال توایم


به سلامیت درد سر ندهیم

زان که ترسنده از ملال توایم


همه تن چشم و سوی تو نگران

کعبتین‌وار دستمال توایم


گفت خاقانی ارچه هیچ کسیم

خاری از گلبن کمال توایم