گدایی اینترنتی یا سایبرگدایی نسخه‌ای از گدایی سنتی (درخواست پول به منظور رفع نیازهای ضروری همچون غذا، خانه، بهداشت و ...) است که در اینترنت انجام می‌شود. مزیت اصلی گدایی اینترنتی به گدایی خیابانی، حفظ راحت‌تر هویت و پایین آمدن احتمال شناخته شدن توسط آشنایان و در نتیجه شرمندگی است.
قدمت سایبرگدایی به قدمت اینترنت است. در اولین روزهای پیدایش BBSها درخواست پول در آن‌ها برای رفع نیازهای اولیه رواج پیدا کرد و بعد هم با آمدن وب و صفحات شخصی مجانی که بعضی سرویس دهندگان اینترنت دراختیار مشتریان می‌گذاشتند، موضوع ادامه پیدا کرد.
در اواخر دهه ۹۰، شرکت‌های بیشتری شروع به عرضه سیستم‌هایی کردند که در آن‌ها می‌شد بدون نیاز به دانش فنی در مورد HTML، سایت‌های قابل قبولی ساخت. مشهورترین این شرکت‌ها یاهو بود که سرویس ژئوسیتیز را عرضه کرد و سریعا پر شد از سایت‌هایی که برای گدایی در یک مورد خاص فعالیت می‌کردند.
شکل مدرن‌تر این مفهوم در سایت‌های ویژه آگهی‌ها و برخی چت‌روم‌های اینترنت رواج دارد. چت‌روم‌های مربوط به بازی های کارتی انلاین در حال حاضر اصلی‌ترین مکان گشت زنی گداها است که از بازیکنان در صورت برنده شدن درخواست پول می‌کنند.
توجه به این نکته هم مهم است که استفاده از لفظ «گدایی» اشاره به یک عمل خاص است «تحت عنوان درخواست پول برای رفع نیازهای آنی و کوتاه مدت.» این موضوع مستقل از اینکه در خیابان اتفاق بیافتد یا اینترنت می‌تواند واقعی باشد و برای رفع نیاز مبرم به پول یا برای سودجویی و کسب درآمدی کم دردسر. اینکه شما مستقیما فرد نیازمند را بشناسید و یا معتقد باشید که او آدم محترمی است هم تفاوتی در نفس عمل ایجاد نمی‌کند.
بعضی از کشورها از جمله مکزیک قوانینی تصویب کرده‌اند که طبق آن کسی که در اینترنت درخواست پول می‌کند لازم است هویت خود را افشا سازد و دقیقا توضیح بدهد که پول را برای چه کاری لازم دارد هرچند که در عمل پیگیری این موضوع به شکل قانونی تقریبا غیرممکن است
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)