- مقایسه مشخصات هلال ماه نو در شامگاه یک‌شنبه 9 مرداد 1390 با رکوردهای جهانی هلال نشان می‌دهد که مشاهده این هلال جز با استفاده از ابزارهای رصدی قوی در نواحی جنوب کشور امکان‌پذیر نیست.
هر ماه قمری با حالتی به نام ماه نو شروع می‌شود. در این حالت، ماه بین خط واصل زمین و خورشید قرار دارد و سطح نورانی ماه دقیقاً در طرفی است که ما نمی‌توانیم آن را ببینیم. یک یا دو روز بعد، فاصله زاویه‌ای ماه از خورشید بیشتر شده و ماه به صورت هلال دیده می‌شود. مطابق حکم شرعی، اگر هلال ماه در شامگاه بیست‌ونهمین روز ماه قمری رویت شود، آن ماه به پایان رسیده و روز بعد، اول ماه قمری جدید خواهد بود، ولی اگر هلال ماه در شامگاه روز بیست‌ونهم رویت نشد، آن ماه قمری 30 روزه خواهد بود و ماه قمری جدید از 2 روز بعد آغاز خواهد شد.
عوامل نجومی موثر در رویت هلال ماه
در نگاه اول به نظر می‌آید که هر چه مدت زمان گذشته از مقارنه (که از آن به سن هلال ماه تعبیر می‌شود) بیشتر باشد، رویت آن آسان‌تر است. با افزایش سن هلال، ماه فرصت بیشتری دارد تا از خورشید فاصله بگیرد و جدایی زاویه‌ای آن افزایش یابد و در نتیجه، سطح درخشان آن نیز بیشتر می‌شود. اما این تمام ماجرا نیست و عوامل مختلفی در رویت هلال ماه موثرند که به چند مورد آن اشاره می‌شود:
ارتفاع هلال: یکی از اصطلاحات رایج در بحث هلال ماه، میزان ارتفاع ماه از افق است. ارتفاع، زاویه‌ی بین افق و جسم مورد نظر است. ارتفاع هلال ماه یکی از مشخصه‌های تأثیرگذار در رؤیت هلال ماه است. هر چه ارتفاع هلال کمتر باشد، نور رسیده از آن از لایه‌های ضخیم‌تری از جوّ عبور می‌کند و با کاهش روشنایی، رویت آن مشکل‌تر می‌شود.
مدت مکث : هلال‌های شامگاهی پس از غروب خورشید، غروب می‌کنند. فاصله زمانی بین غروب خورشید و غروب ماه را مدت مکث می‌گویند. هر چه مدت مکث بیشتر باشد، ماه مدت بیشتری در آسمان حاضر خواهد بود و با تاریک‌تر شدن آسمان، شرایط رویت تسهیل می‌شود.
فاصله ماه از زمین : مدار ماه به دور زمین بیضی است و مطابق قانون دوم کپلر، سرعت گردش ماه به دور زمین ثابت نیست. اگر مقارنه زمانی اتفاق بیفتد که ماه در حوالی حضیض مدارش (یعنی نزدیک‌ترین فاصله به زمین) باشد، با سرعت بیشتری از خورشید فاصله می‌گیرد و جدایی آن سریع‌تر افزایش می‌یابد. چنین هلالی در مقایسه با هلال ماه هم‌سن که در اوج است (در دورترین فاصله از زمین قرار دارد) به مراتب راحت‌تر رویت می‌شود.
ضخامت بخش میانی: یکی دیگر از واژگان مورد استفاده در زمینه‌ی هلال ماه، «ضخامت بخش میانی» هلال است. هلال ماه مانند کاسه‌ای است که در بخش میانی خود بیشترین ضخامت را دارد و هر چه به سمت لبه‌های هلال حرکت کنیم، از ضخامت آن کاسته می‌شود. منظور از ضخامت میانی هلال ماه، پهنای بخش میانی کمان هلال است که بر حسب دقیقه قوسی بیان می‌شود (هر60 دقیقه‌ی قوس برابر 1 درجه است). طبیعی است که هر چه جدایی زاویه‌ای هلال بیشتر باشد، ضخامت کمان هلال نیز بیشتر خواهد بود.
فاز ماه: ماه در یک دوره‌ی چرخش خود به دور زمین، از دید ناظر زمینی به شکل‌های متفاوتی دیده می‌شود و میزان سطح روشن آن تغییر می‌کند. اصطلاحاً به نسبت سطح روشن ماه به کل سطح آن، فاز ماه می‌گویند. معمولاً فاز ماه را بر حسب درصد بیان می‌کنند.
پیش‌بینی وضعیت رویت‌پذیری هلال ماه رمضان 1432ه.ق
کارشناسان برای پیش‌بینی وضعیت رویت‌پذیری، ابتدا مشخصه‌های نجومی هلال ماه را در شامگاه روز 29 ماه قمری محاسبه و استخراج کرده و سپس، با مقایسه این مقادیر با رکوردها و معیارهای نجومی، نظر خود را در مورد شروع ماه بعدی اعلام می‌کنند. منظور از رکورد، بحرانی‌ترین میزان مشخصه‌های تأثیرگذار هلال در لحظه‌ی رویت است. به همین منظور مهم‌ترین مشخصه‌های نجومی این هلال در روز یک‌شنبه نهم اَمرداد 1390 در چند شهر محاسبه شده است.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)