دو کس مردند و حسرت بردند یکی انکه داشت و نخورد ، دیگری انکه دانست و نکرددولا پهنا حساب کردنده درویش در گلیمی بخسبند و دو پادشاه در اقلیمی نگنجنددیدی که چه کرد اشرف خر /// او مظلمه برد و دیگری زردیدی که خون ناحق پروانه شمع را /// امان نداد که شب را سحر کنددیر امدم شیر امدمدیر امده است و زود میخواهد بروددیر جنبیده بودم خودم را هم برده بودنددی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهردیگ به دیگ میگه روت سیاهدیگران کاشتند و ما خوردیمدیگ رفت با دیگچی برگشتدیگه نه من نه تودیگی که برای من نجوشد سر سگ در ان بجوشددیگی که بزاید سر زا هم خواهد مرددیوار حاشا بلند استدیوار موش دارد و موشم گوش دارددیوانه سنگی را به چاه میاندازد که صد عاقل نمی توانند بیرون بیاورنددیو چو بیرون رود فرشته دراید ( منظر دل نیست جای صحبت اغیار.....)
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)