غبارآلودِ صحرای غم
دیدگان‌ات به تعریف می‌انجامد
همه آسمان‌های قلب‌ات گرفته‌اند
برهوتِ ذهن‌ات فشرده و سرد گشته
و زیر خاکِ قدم‌های‌ات جنبشی به پا نمی‌خیزد
موهای قیرگون‌ات
به نوازشِ غم‌باده‌ی صبح
استوار است
و بیمارگونه لبخندت
به هیچ!
نگاه کن
خراب مکن
تباه مشو
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)