چند روز پیش که در محل کارم حاضر شدم مقداری کسالت داشتم یا بعبارت ساده تر بی حال و حوصله بودم و ظاهرا افسرده به نظر می رسیدم. یکی از همکارانم بهم گفت فلانی خیلی افسرده ای! به هم ریخته ای ! روانشناسان که نباید اینگونه باشند! روانشناسان همیشه باید سرحال و بشاش و خنده بر لب باشند و خلاصه روانشناسان باید ... و روانشناسان نباید ... !!! البته من هم پاسخهای قانع کننده ای به آن همکار ارجمندم دادم. ولی بهر حال بر آن شدم که در این خصوص " باورهای غلط درباره روانشناسان " مطلبی را در وبلاگ بگذارم که تقدیم خوانندگان عزیز می شود:
روانشناسان هم همچون ديگر مردم عصباني مي‌شوند، اما از شيوه‌هاي سالم براي ابراز آن بهره مي‌گيرند.
در بين عامه مردم باورهاي غلطي شكل گرفته كه تعدادي از اين باورها ناشي از اعتقاد غلط گذشتگان و تعدادي از آنها ناشي از فقر دانش و ميزان همنوايي بالا در ميان مردم است كه البته اين باورهاي غلط در زمينه هاي گوناگون به چشم مي خورد و زمينه ساز بسياري از كج انديشي ها و تصميم هاي غلط در زندگي بسياري از ماست.
وقتي عامه مردم درباره همه چيز و خارج از حيطه تخصص خود حكم صادر كنند، بستر بي اعتمادي فراهم مي شود.اين مقاله درباره تعدادي ازاين باورهاي غلط در ارتباط با روانشناسان توضيح مي دهد.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)