ربى يُوحانان تا سنين پيرى زنده ماند و از چنان شخصيت و جايگاهى برخوردار گرديد كه چند نسل پس از وى گفتند كه او به تنهايى نظام آموزشى فلسطين را ايجاد كرده و مدون ساخته است. البته چنين چيزى غيرممكن مى‏نمايد، اما به هر حال، حقيقت اين است كه او و شاگردانش بخش بزرگى از اين برنامه بر عهده داشتند.
حوزه درسى فلسطين درنسل بعد نيز به شكوفايى خويش ادامه داد. از آن‏جاكه شاگردان ربى يُوحانان همگى دانشمندان‏بزرگى‏بودند كه به‏شركت درفعاليت‏هاى خلاّق ومستقل علاقه داشتند، پس‏ازفوت استاد هيچ‏بحران غيرقابل پيش‏بينى‏اى به وجود نيامد. با وجود اين‏كه آموزشگاه طِبَريا ديگر الگو و سرمشق دانشمندان نبود، آنان به كار آموزش ادامه دادند و طلاب بابل هم‏چنان به‏آن‏جا مى‏آمدند. مشهورترين حكيم بابلى ربى ييِرْمِيا (ارميا)(25) بود كه روش منحصربه‏فرد او درطرح پرسش با هدف تبيين مسائل پراكنده وجزئى هَلاخا، گاهى باعث خشم استادان فلسطينى مى‏شد كه با اين روش خو نگرفته بودند. ربى ارميا كه خود را فلسطينى مى‏خواند، يك‏بار به‏دانشمندان بابلى ريشخندزده، آنهارا «بابلى‏هاى احمق» كه در كشورهاى گمنام وناشناخته ساكنند وگنگ ومبهم سخن مى‏گويند، خواند. در مقابل، بابلى‏ها به اين خرده‏گيرى روى خوش نشان دادند و تأييد كردند كه «يكى از آنها (فلسطينيان) با دو نفر از ما (بابلى‏ها) برابرى مى‏كند».