سرو خرامان من(قطره باران روي برگها)

[mozhgan]

بنام حضرت عشق



دزدیده چون جان می روی اندر میان جان من

سرو خرامان منی ای رونق بستان من




چون می روی بی​من مرو ای جان جان بی​تن مرو

وز چشم من بیرون مشو ای شعله تابان من




هفت آسمان را بردرم وز هفت دریا بگذرم

چون دلبرانه بنگری در جان سرگردان من






تا آمدی اندر برم شد کفر و ایمان چاکرم

ای دیدن تو دین من وی روی تو ایمان من






بی​پا و سر کردی مرا بی​خواب و خور کردی مرا

سرمست و خندان اندرآ ای یوسف کنعان من





از لطف تو چو جان شدم وز خویشتن پنهان شدم

ای هست تو پنهان شده در هستی پنهان من




گل جامه در از دست تو ای چشم نرگس مست تو

ای شاخ​ها آبست تو ای باغ بی​پایان من




یک لحظه داغم می کشی یک دم به باغم می کشی