مدير باز نشسته
اگر روزی بافت های تنم را پاره پاره کنند
و بند بند وجودم را از هم بپاشند
و از بافت های تنم طنابی بسازند و با آن طناب دارم بزنند
و وجودم را بر روی خارهای بیابان بکشند
و تمام تنم را تکه تکه کنند و هرتکه
از تنم را به منقار کلاغی بدهند
و کلاغ را به دریا بیندازند ،
باز هم فریاد خواهم زد
که یک نفر را دوست دارم
و آن هم مادرم است.
مدير باز نشسته
گوهری دارم به پیش اکنون که نامش مادر است
خصلتش چون فاطمه ایثارگر چون حیدر است
دفتر عمرش بظاهر کهنه گشته است از زمان
در درون دفترش قلب و دلی چون گوهر است
زیر پایش جنت است و روی سر تاجی ز زر
در جهان پست و خاکی او یگانه سرور است
زیور شاهان مقام است و یگانه تاج سر
بر زمین مادر نگین است و وجودش زیور است
مدير باز نشسته
مدير باز نشسته
قلم بردم کتابی بــــــــر نويسم
ز لطف مادرم يکســـــــــر نويسم
بدين فکرت که گر کوشيده باشم
بهشــت مهـــر را منـظر نويـسم
بگيرم دامـــــن شب زنده داری
کز آن دامـــان جان پرور نويسم
بپويم پهنـــه ء هفت آسمان را
مگـــر زآن قلب پهناور نويسم
نوشتم پاره کردم صفحه صفحه
بدين باور که نا باور نويـــــــسم
قلم چون پنجه هايم خشک ماند
که بيتـــــــــی لايق مادر نويسم
مدير باز نشسته
پای هر خطوط چین صورتت
می دونم یه عالمه دردو غمه
تو خطوط در به در گم کرده راه
خط دل تنگی دنیای منه
غم اون چشمای پاییزی و خیس
چه آتیشی به عالم می زنه
از پریشونی سرنوشت من
آینه ی دلت یه عمره می شکنه
بعد تو هیچشکی تو دنیا مهربونی که نداره
مادرم
باغبون پیر من که غنچه هات هر کدوم عروس گلخونه شدن
موندی تنها توی این کلبه ی غم
کلبه هم مثل تو ویرونه شده
درد من سهم تو شد مادر من
آخه کی درد تو رو کم می کنه
کی می سوزونه غم تو رو عزیزم
واسه تـــــــــــــو کی پشتشو خم می کنه
مدير باز نشسته
ای تو نیروی منی
تو تواناییِ من
و تو رخشنده ترین ستاره ی آسمان منی
تویی مانند ستون فقراتم به بدن
بی تو در عرصهء این زنده گی، با رنج و محن
با تو هر وقت و زمان، بی غم و بی درد و زغن
کی توانم که کنم بی تو تحمل به حیات
ای تویی آب حیاتم به حیات و به ممات
باعث این همه توفیق و سرافرازی من
تو نُمایندهء راه حسنات و برکات
تو فروزندهء شمع ره و هادی نجات
تو مدرس به منی در همه اخلاق و صفات
از برای تو به من فرض شده حرمت زن
آری ای مادر من!
و................
مدير باز نشسته
مادرم قامت تو تکیه گهی هست مرا
گفته هایت چو چراغی به راهی هست مرا
سایه ات بر سر من مهر خداســـــت
مــهر تــــو سایـــه ای از عشـــق خـداست
سیـنه ات سیـــنه سینــا ی سخــــا
در دلـــت نــــیست به جــر مـــــهر و وفــــا
من چه در پای توریزم که سزای تو بود
جنـت الحـق به خــــدایم کـــه رضای تو بود
مدير باز نشسته
چشم روی چه کس باز شد از روز نخست
چشم روی که را دید همان شب که بخفت
به شب و روز سیاهم چه کسی بود مرا یار وندیم
که همی در پی من بود چو سایه چو شقایق چو نسیم
مدير باز نشسته
صدای تو صدای مهربان است
نگاه گرم تو آرام جان است
دلت آبی به رنگ پاک دریاست
نشستن در کنارت مثل رویاست
شریکی تو همیشه در غم من
تو معنای شگفتی ، مادر من
مرا از شیره جانت خوراندی
مرا با مهر و عشقت پروراندی
گذشت و طی شد عمر تو به پایم
کسی را جز تو ، ای مادر ، ندارم
مدير باز نشسته
مهربانتر ز دل عاشق مادر دل نیست
به دو گیتی چو دل صادق مادر دل نیست
دل پاکی طلبیدم که کنم هدیه به او
هرچه گشتم به خدا لایق مادر دل نیست
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)