تصاویر زیبا از فضا

[shirin71]

توتولما: آنالمايي با خورشيد گرفتگي

اگر اگر هر روز در ساعت مشخصي بيرون برويد و عكسي بگيريد كه شامل خورشيد باشد، حركت خورشيد چگونه به نظر خواهد رسيد؟ با برنامه ريزي دقيق و تلاش بسيار، چنين سري تصويرهايي بدست خواهند آمد. شكل 8 لاتين مانندي را كه خورشيد در طول يك دوره ي يك ساله مي پيمايد آنالما ناميده مي شود. اين سه شنبه در نيمكره ي شمالي زمين روز انقلاب زمستاني خواهد بود و خورشيد در پايين ترين نقطه ي آنالما قرار مي گيرد. آنالماهايي كه از عرض هاي جغرافيايي و يا ساعت هايي مختلف پديد مي آيند، اندكي با هم تفاوت دارند. حتي با مقداري برنامه ريزي بيشتر و دقتي بالاتر مي توان سري هايي پديد آورد كه خورشيد گرفتگي كلي را دربر داشته باشند. در اين عكس چنين آنالمايي شامل خورشيد گرفتگي كلي يا توتولما به تصوير درآمده است. عبارت توتولما را عكاسان بر پايه ي كلمه اي تركي براي گرفتگي، ابداع كرده اند. سلسله تصاوير تركيبي بالا كه آغاز آن در سال 2005 بوده، از تركيه گرفته شده اند. تصوير اساسي اين زنجيره فاز كامل شده ي خورشيد گرفتگي كلي در مارس 2006 در تركيه است كه اين تصوير در كناره ي زنجيره ديده مي شود. زهره هم در مدت گرفت كامل قابل مشاهده بود و در سمت چپ پايين تصوير قرار دارد.

عكس از: (Cenk E. Tezel and Tunç Tezel (TWAN

[shirin71]

طلوع خورشید دسامبر از کیپ سونیان

خورشید یک هدف متحرک است. حرکت سالیانه اش ما بین شمال و جنوب آسمان کره زمین، از انقلاب تا انقلاب، باعث تغییر فصل ها می شود. در 21 دسامبر (30 آذر ماه)، انقلاب باعث شروع فصل زمستان در نیم کره شمالی و فصل تابستان در نیمکره جنوبی زمین شد. در واقع خورشید از دید ساکنین نیمکره شمالی، در جنوبی ترین نقطه ممکن در افق شرقی طلوع کرد. اوایل این ماه، کیپ سونیان (Cape Sounion ؛ نزدیک به دریای اژه در یونان) نقطه مناسبی برای دیدن این منظره زیبا است. معبد قدیمی پوسایدون (Poseidon. ؛ خداوند دریا) با قدمتی بیش از دو هزار و چهارصد سال در زمینه تصویر قرار گرفته است.

عکس از: Anthony Ayiomamitis (TWAN)

[shirin71]

آبشار کمبل
شرح: صورتک ها ساختاری هایی ظاهری از ستارگان هستند که در محموعه ی 88 تایی صورت ها فلکی جای نگرفته اند. یکی از بزرگترین و شناخته شده ترین آنها ملاقه ی بزرگ در صورت فلکی خرس بزرگ است. اما آبشار کمبل در صورت فلکی بلند قامت زرافه، که با دوربین های دوچشمی به زیبایی دیده می شود هم صورتکی آشنا است که در آن نزدیک به 20 ستاره در کنار هم روی یک خط قرار گرفته اند و پهنایی 5 برابر گستره ی ماه کامل را پر کرده اند. این صورتک که توسط لوچان کامبل به شهرت رسید در تصویر از سمت راست و بالا به چپ و پایین کشیده شده است. سمت چپ تصویر جسمی نورانی دیده می شود که خوشه ی ستاره ای بازِ نسیتاً متراکم NGC1502 است.
عکس: Processing - Noel Carboni, Imaging - Greg Parker, New Forest Observatory

[shirin71]

هالۀ خورشید بر فراز کامبوج

آیا تا به حال، هاله ای به دور خورشید دیده اید؟ این اتفاق زمانی روی می دهد که ابر های رقیق و مرتفع که شامل میلیون ها کریستال یخ بسیار کوچک هستند، اکثر آسمان را بپوشانند. هر کریستال یخ مانند یک عدسی کوچک عمل می کند. چرا که تقریباً تمامی کریستال ها به صورت شش گوشه های مشابه ای در می آیند. نور از یک وجه کریستال وارد می شود و از وجه مقابل با انکسار (شکست) 22 درجه ای خارج می شود، که این زاویه در واقع برابر است با شعاع دایرۀ هالۀ خورشید (خرمن خورشید). هالۀ مشابه ای هم به همین شکل در طول شب برای ماه قابل روئیت است. در تصویر بالا یک هالۀ خورشید تقریباً کامل بر فراز معبد تاریخی بیون (Bayon ) در انکور، کامبوجیه (کامبوج، Angkor, Cambodia ) عکس برداری شده است. این که دقیقاً چگونه یخ- کریستال ها در بقایای ابر ها شکل می گیرند، هنوز در دست بررسی است.

عکس از: Nagy Attila
مترجم: مهدی زمانی

[shirin71]

M 34 ، این خوشۀ باز ستاره ای زیبا، تقریباً به وسعت قرص کامل ماه در آسمان است. این جرم که در تلسکوپ های کوچک به راحتی احساس می شود، با فاصله ای حدود 1800 سال نوری در صورت فلکی برساووش قرار گرفته. در آن فاصله، طبیعتاً باید M34 حدود 15 سال نوری وسعت داشته باشد. تمامی ستارگان M34 با سنی حدود 200 میلیون سال (مترجم: آن ها تازه در دوران نوجوانی خود قرار دارند.) ، در یک زمان و در یک ابر غبار و گاز شکل گرفته اند. اما مانند تمامی خوشه های ستاره ای باز، در صفحۀ کهکشانمان می گردد. M34 سر انجام تحت تأثیر کشش های جاذبه ای و مواجهه با ابر های میان ستاره ای و دیگر ستارگان راه شیری، دچار پراکندگی خواهد شد. بیش از 4 میلیارد سال پیش، خورشید ما هم در یک چنین خوشۀ باز ستاره ای شکل گرفته است.

عکس از: Bob Franke

[shirin71]

ناحیه ی روزت

چه چیزی سحابی پرگل روزت را احاطه کرده است؟ برای بهتر تصویر کردن این ناحیه از آسمان به تازگی عکسی چشمگیر با میدان دید باز و عمیق گرفته شده که در آن علاوه بر این سحابی نشری مشهور پرگل که در گوشه ی سمت راست قرار دارد چندین جرم برجسته ی دیگر آسمان هم نمایان شده اند. مرکز سحابی روزت که NGC 2237 نام دارد پر از ستاره های درخشان آبی رنگ است که متعلق به خوشه ی ستاره ای باز NGC 2244 هستند و بادها و نور پرانرژی آن ها از مرکز سحابی خارج می شود. در پایین گل مشهور که نمادی از روز ولنتاین است، ستونی از گاز و غبار قرار دارد که مانند ساقه ی یک رز به نظر می آید ولی طولش صدها سال نوری است. در میان تصویر بالا ستاره ی آبی رنگی درست در زیر و سمت چپ مرکز قرار گرفته کهS تکشاخ نامیده می شود. این ستاره بخشی از خوشه ی باز ستاره ای است که NGC 2264 نامیده می شود و به خوشه ی دانه برف معروف است. سمت راست S تکشاخ عارضه ی تیره ی نوک تیزی قرار دارد که سحابی مخروطی نامیده می شود. این سحابی احتمالاً در اثر وزش باد از ستاره ی پرجرمی که غبار آنرا پوشانیده به این شکل درآمده است. در سمت چپ S تکشاخ، سحابی خز روباه قرار گرفته است. ناحیه ای پر آشوب که در اثر تغییرات سریع خوشه ی دانه برف ایجاد شده است. ناحیه ی روزت، در فاصله ی تقریباً 5000 سال نوری از ما، حدوداً دو برابر دورتر از ناحیه ی احاطه کننده ی S تکشاخ است. کل این زمینه را می توان با یک تلسکوپ کوچک که به سوی صورت فلکی تکشاخ (Monoceros) نشانه رفته باشد مشاهده کرد.

عکس از: Rogelio Bernal Andreo (Deep Sky Colors)
مترجم: بهدخت عرفانیان

[shirin71]

آندرومدای فروسرخ از نگاه WISE

این نمای واضح و گسترده میدان٬ نور فروسرخ کهکشان مارپیچی آندرومدا (M31 ) را به نمایش می‌گذارد. غبار گرم‌شده از سوی ستارگان جوان آندرومدا به رنگ زرد و قرمز نمایان است و این در حالی است که ستارگان پیرتر با غباری مایل به آبی مشاهده می‌شوند. این تصویر آسمانی با رنگ کاذب ترکیبی از تصاویر ماهواره ی جدید ناسا٬ پی‌جوی نقشه‌بردار فروسرخ گسترده میدان (WISE )٬ است. آندرومدا با قطر بیش از دو برابر قطر کهکشان راه شیری بزرگترین کهکشان در گروه محلی است. کهکشان‌های اقماری آندرومدا٬ M110 (پایین) و M32 (بالا) نیز در این میدان‌های ترکیبی قرار می‌گیرند. ماهواره‌ی WISE در دی ماه سال جاری پرتاب شد و در 25‌ام بهمن ماه نقشه‌‌برداری شش ماهه‌ی خود را از آسمان آغاز کرد. این ماهواره که انتظار می‌رود علاوه بر کشف سیارک‌ها‌ی نزدیک به زمین جهان دورتر را نیز بر ما مکشوف سازد٬ آشکارساز‌های حساس فروسرخ آن با هیدروژن منجمد خنک می‌شود.
عکس از:
NASA / JPL-Caltech / UCLA

[shirin71]

ریزش بهمن در سیاره سرخ

با فرا رسیدن فصل بهار و گرم شدن نیم‌کره شمالی سیاره مریخ، یخ خشک (دی‌اکسیدکربن یخ‌زده) ذوب می‌شود و با تغییر در ویژگی‌های خاک، موجب سرازیر شدن بهمن در مرز بین کلاهک قطبی و نواحی اطراف می‌شود.

این تصویر را به‌تازگی مدارگر شناسایی مریخ، ام.آر.او تهیه کرده که نشان از طبیعت پویا در سطح سیاره سرخ دارد. پیش از این نیز نشانه‌هایی از گردباد و سیلاب در زمان حال، علاوه بر نشانه‌هایی از وجود دریاچه‌های آب مایع حداقل در 3 میلیارد سال پیش در سطح سیاره مریخ پیدا شده بود.

البته از دو سال پیش دانشمندان می‌دانستند که در مریخ، بهمن نیز روی می‌دهد. تصویر زیر را ام.آر.او در فروردین 1387 / آوریل 2008 ارسال کرد.

منبع : khabaronline

[shirin71]

لکه ی 1057 که این روز ها به بزرگ ترین اندازه ی خود رسیده است.
لکه ی 1059 نیز که به تازگی بر روی خورشید نمایان شده است در سمت چپ تصویر دیده می شود.این عکس با فیلتر مایلار گرفته شده است و با تغییر دادن غلظت رنگ ها نمایی بدست آمده که به رنگ واقعی خورشید نزدیک تر است.
عکس از امیررضا کامکار

[shirin71]

هرشل:آشکار سازی ستارگان عظیم

نکته جالب دیگر اینکه این ستاره ها در سحابی روزتا بسیار عظیم اند و هر یک ده برابر بزرگتر از خورشید می باشد. به گفته فردریک موت از آزمایشگاه اه ای ام پاریس " مناطق تولید کننده ستاره های بزرگ یا سنگین بسیار کم اند، بنابرین اخترشناسان باید سالهای سال منتظر می ماندند تا تلسکوپ فضایی مانند هرشل تولید و به فضا پرتاب شود.


تصویر فروسرخ از ابر مولکولی روزتا که توسط رصد خانه فضایی هرشل گرفته شده.

سحابی روزتا حدود 5 هزار سال نوری از زمین فاصله دارد. هر رنگ این تصویر از یک دمای مختلف گرد و غبار که بین 263 درجه زیر صفر ( فقط ده درجه بیشتر از صفر مطلق) در تابش های سرخ و دمای منفی 233 درجه به رنگ آبی می باشند، حکایت میکند.



لکه های سیاه در این سحابی، پیله یا زایشگاه های گرد و غباری اند که در نهایت به ستاره های بزرگ تبدیل میشوند و در آنصورت هم ده مرتبه بزرگتر از خورشید می باشند. لکه های کوچک نزدیک به مرکز و در مناطق سرخ رنگ این تصویر پیش ستاره هایی کم جرم اند که برابر با خورشید می باشند.

این تصویر تقریبأ نیم سحابی روزتا را نشان میدهد. رصد خانه فضایی هرشل میتواند به درون ابر های عظیم گرد و غبار نفود نموده و در نتیجه چیزی را آشکار سازد که هرگز چشمان ما قادر به دیدن آن نیست. این تصویر به کمک آرایه بزرگ فتومتریک و دریافت کننده طیف سنجی و تصویر سنجی رصدخانه فضایی هرشل گرفته شده.
منبع : kabulsky.com