به نظر شما در شرایط بی وزنی که دیگر خبری از جاذبه وجود ندارد، می توان در مورد وزن کردن اجسام و یا حتی فضانوردها صحبتی کرد؟
اما فضانوردها در ضمن یک ماموریت فضایی نیاز دارند جهت بررسی سلامت جسمی از وزن دقیق خود آگاه شوند. جدا از بحث سلامت باید برایشان جالب باشد که بدانند آیا سفرشان به فضا به آنها ساخته؟ چاق شده اند یا لاغر!؟
یک دانشمند کامپیوتر از فرانسه به نام آقای Carmelo Velardo به همراه جمعی از مهندسین رباتیک ایتالیا بر روی ارایه یک طرح جدید جهت وزن کردن فضانوردان در ایستگاه های فضایی مطالعه کرده اند. آنها در طرح خودشان از حسگر کینکت مایکروسافت برای اندازه گیری جرم بدن استفاده کرده اند تا تخمینی از تغییرات وزن بدن فضانوردان در فضا داشته باشند.
می دانید کینکت می تواند تصویری سه بعدی از بدن انسان تهیه کند. آنها با یک بررسی بر روی 28000 نفر متوجه شدند این گجت می تواند وزن را با ضریب دقت ۹۷ درصد اندازه گیری کند.
جالب است بدانید روش فعلی اندازه گیری وزن فضانوردان که توسط ناسا مورد استفاده قرار می گیرد شامل یک چهار پایه و یک فنر ساده است. فضانورد برروی این چهار پایه قرار می گیرد. باز و بسته شده فنر و فرکانس نوسان آن ضمن حل یک معادله ساده فیزیک، وزن فضانورد را تخمین می زند.
البته آنها می گویند هنوز نمی توانند ادعا کنند اندازه گیری وزن در فضا هم با کمک کینکت نتایجی با همان دقت روی زمین به دست می دهد. چرا که در شرایط فضا به خاطر نبود جاذبه احتمالا تغییراتی در شکل بدن به وجود می آید که ممکن است روی محاسبات نرم افزاری آنها تاثیر بگذارد و هنوز نیاز به بررسی های بیشتری وجود دارد. اما در نهایت استفاده از روش های ترکیبی راه حلی مناسب و دقیق در اختیار فضانوردان خواهد گذاشت.
آقای ولاردو امید دارد بتواند در سال ۲۰۱۲ طرح خود را در یک سفینه فضایی مجازی که شرایط بی وزنی را شبیه سازی می کند مورد آزمایش قرار دهد. او قرار است طرح خود را در کنفرانس پردازش سیگنال ژانویه سال جدید نیز ارایه دهد.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)