دو بیتی های باباطاهر

[sorna]

خور از خورشید رویت شرم دارد
مه نو زابرویت آزرم دارد
بشهر و کوه و صحرا هر که بینی
زبان دل بذکرت گرم دارد

[sorna]

غم عشقت بیابان پرورم کرد
فراقت مرغ بی‌بال و پرم کرد
بمو واجی صبوری کن صبوری
صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد
=======================

شوانم خواب در مرز گلان کرد
گلم واچید و خوابم را زیان کرد
باغبان دید که مو گل دوست دیرم
هزاران خار بر گل پاسبان کرد

[sorna]

دل عاشق به پیغامی بسازد

خمار آلوده با جامی بسازد


مرا کیفیت چشم تو کافیست

ریاضت کش ببادامی بسازد

==================

دگر شو شد که مو جانم بسوزد

گریبان تا بدامانم بسوزد


برای کفر زلفت ای پریرخ

همی ترسم که ایمانم بسوزد

[sorna]

هر آنکس عاشق است از جان نترسد

یقین از بند و از زندان نترسد


دل عاشق بود گرگ گرسنه

که گرگ از هی هی چوپان نترسد

=================

بلا رمزی ز بالای ته باشد

جنون سری ز سودای ته باشد


بصورت آفرینم این گمان بی

که پنهان در تماشای ته باشد

[sorna]

پسندی خوار و زارم تا کی و چند

پریشان روزگارم تا کی و چند


ته که باری ز دوشم برنگیری

گری سربار بارم تا کی و چند
===================

مرا نه سر نه سامان آفریدند

پریشانم پریشان آفریدند


پریشان خاطران رفتند در خاک

مرا از خاک ایشان آفریدند

[sorna]

خوشا آنانکه سودای ته دیرند

که سر پیوسته در پای ته دیرند


بدل دیرم تمنای کسانی

که اندر دل تمنای ته دیرند

[sorna]

چو آن نخلم که بارش خورده باشند

چو آن ویران که گنجش برده باشند


چو آن پیری همی نالم درین دشت

که رودان عزیزش مرده باشند

[sorna]

خوشا آنانکه تن از جان ندانند

تن و جانی بجز جانان ندانند


بدردش خو گرند سالان و ماهان

بدرد خویشتن درمان ندانند

[sorna]

خوشا آنانکه پا از سر ندونند

مثال شعله خشک وتر ندونند


کنشت و کعبه و بتخانه و دیر

سرائی خالی از دلبر ندونند

[sorna]

خوشا آنانکه هر شامان ته وینند

سخن با ته گرند با ته نشینند


مو که پایم نبی کایم ته وینم

بشم آنان بوینم که ته وینند