سفیکسیم یک آنتی بیوتیک سفالوسپورینی است . این آنتی بیوتیک ها در درمان طیف وسیعی از بیماری های عفونی باکتریایی مثل عفونت های تنفسی ، عفونت های پوست و بافت نرم و عفونت های استخوان یا مفاصل ، و عفونت های ادراری مؤثر می باشند. این آنتی بیوتیک همچنین ممکن است برای پیشگیری از ایجاد عفونت در افرادی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند یا در دیگران که به هر علتی مستعد عفونت هستند، استفاده شوند.
چگونگی مصرف
سفیکسیم را می توان با شکم خالی مصرف کرد، یا می توان برای جلوگیری از دل بهم خوردگی آن را با غذا خورد. بهتر است دارو در نوبت هایی با فواصل یکسان در طی شبانه روز مصرف شود تا سطح دارو در خون ثابت باقی بماند. مثلاً اگر قرار است دوبار در روز مصرف شود، هر ۱۲ ساعت (مثلاً ۸ صبح و ۸ شب ). اگر این با فعالیت های کاری و خواب شما تداخل ایجاد می کند، در تعیین یک برنامه مناسب زمانی از پزشکتان کمک بخواهید. مهم است که دارو سر وقت و به طور کامل استفاده شود، حتی اگر احساس بهبودی می کنید. اگر پیش از اتمام دارویتان آن را قطع کنید ممکن است علایم تان مجدداً عود کند. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آورید مصرف کنید. البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است ، نوبت فراموش شده را رها کرده ، به برنامه منظم دارویی تان برگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر بلافاصله با پزشکتان تماس بگیرید: کبودی یا خونریزی غیرعادی ؛ درد مفاصل ، اسهال ، درد شکمی ، تهوع و استفراغ ، زخم های دهانی یا زبانی ، خارش یا ترشح واژن ، یا پلاک های سفید در دهان یا روی زبان . یک واکنش حساسیتی نادر به سفیکسیم آنافیلاکسی است که به مراقبت پزشکی فوری نیاز دارد. از آنجا که آنافیلاکسی به سرعت پیشرفت می کند، در صورت بروز تورم لب ها و دور چشم ، بثورات جلدی ، کهیر، یا تورم های پوستی ، تب ، غش ناگهانی ، ضربان قلب تند، یا خس خس سینه یا مشکل تنفسی ، بلافاصله مصرف آنتی بیوتیک را قطع کرده با یک مرکز خدمات اورژانس پزشکی تماس بگیرید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف سفیکسیم ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به هر نوع ماده غذایی ، نگهدارنده ها، رنگ های خوراکی ، یا داروهای دیگر، به ویژه آنتی بیوتیک ها (پنی سیلین ها یا سفالوسپورین ها).
بارداری یا شیردهی .
مصرف مشروبات الکلی .
مصرف داروهای دیگر، به ویژه ضدالتهابی غیراستروییدی (مثل ایبوپروفن و آسپیرین )، ضدانعقادها (رقیق کننده های خون نظیر وارفارین )، و پروبنسید (یک داروی درمان نقرس ).
سابقه یا ابتلا به مشکلات خونریزی دهنده (نظیر زخم معده ، هموفیلی ، و کمبود پلاکتی )؛ کولیت (التهاب روده بزرگ )؛ یا بیماری های کلیوی یا کبدی .
هنگام مصرف سفیکسیم توصیه می شود
حتی در صورت احساس بهبودی داروی تجویز شده را تا آخر مصرف کنید تا عفونت بدنتان درمان شده از عود بیماری جلوگیری شود.
سفیکسیم را دور از دسترس کودکان ، و دور از گرما، نور مستقیم ، و حرارت مرطوب نگه دارید (در این شرایط سفیکسیم فاسد می شود). سوسپانسیون سفیکسیم بعد از تهیه نیازی به نگهداری در یخچال ندارد. پیش از مصرف سوسپانسیون ، شیشه دارو را خوب تکان دهید.
از پیمانه داخل جعبه برای اندازه گیری مقدار دارو استفاده کنید.
اگر ظرف ۳ روز از مصرف دارو احساس بهبودی نداشتید با پزشکتان مشورت کنید.
هنگام مصرف سفیکسیم نباید
سفیکسیم تاریخ مصرف گذشته استفاده کنید.
پیش از اتمام دارو آن را قطع کنید، مگر به دستور پزشک .