ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

ای نه دلهٔ ده دله هر ده یله کن

صراف وجود باش و خود را چله کن


یک صبح با خلاص بیا بر در دوست

گر کام تو بر نیامد آنگه گله کن

[sorna]

در درگه ما دوستی یک دله کن

هر چیز که غیرماست آنرا یله کن


یک صبح به اخلاص بیا بر در ما

گر کار تو بر نیامد آنگه گله کن

[sorna]

ای ناله گرت دمیست اظهاری کن

و آن غافل مست را خبرداری کن


ای دست محبت ولایت بدر آی

وی باطن شرع دوستی کاری کن

[sorna]

گفتم که: رخم به رنگ چون کاه مکن

کس را ز من و کار من آگاه مکن


گفتا که: اگر وصال ما می‌طلبی

گر میکشمت دم مزن و آه مکن

[sorna]

افعال بدم ز خلق پنهان می‌کن

دشوار جهان بر دلم آسان می‌کن


امروز خوشم به دار و فردا با من

آنچ از کرم تو می‌سزد آن می‌کن

[sorna]

عاشق من و دیوانه من و شیدا من

شهره من و افسانه من و رسوا من


کافر من و بت پرست من ترسا من

اینها من و صد بار بتر زینها من

[sorna]

ای چشم من از دیدن رویت روشن

از دیدن رویت شده خرم دل من


رویت شده گل، خرم و خندان گشته

روشن مه من گشته ز رویت دل من

[sorna]

ای عشق تو مایهٔ جنون دل من

حسن رخ تو ریخته خون دل من


من دانم و دل که در وصالت چونم

کس را چه خبر ز اندرون دل من

[sorna]

شد دیده به عشق رهنمون دل من

تا کرد پر از غصه درون دل من


زنهار اگر دلم بماند روزی

از دیده طلب کنید خون دل من

[sorna]

ای زلف مسلسلت بلای دل من

وی لعل لبت گره گشای دل من


من دل ندهم به کس برای دل تو

تو دل به کسی مده برای دل من