ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

هرگاه که بینی دو سه سرگردانرا

عیب ره مردان نتوان کرد آنرا


تقلید دو سه مقلد بی‌معنی

بدنام کند ره جوانمردان را

[sorna]

یا رب مکن از لطف پریشان ما را

هر چند که هست جرم و عصیان ما را


ذات تو غنی بوده و ما محتاجیم

محتاج بغیر خود مگردان ما را

[sorna]

گر بر در دیر می‌نشانی ما را

گر در ره کعبه میدوانی ما را


اینها همگی لازمهٔ هستی ماست

خوش آنکه ز خویش وارهانی ما را

[sorna]

تا چند کشم غصهٔ هر ناکس را

وز خست خود خاک شوم هر کس را


کارم به دعا چو برنمی‌آید راست

دادم سه طلاق این فلک اطلس را

[sorna]

پرسیدم ازو واسطهٔ هجران را

گفتا سببی هست بگویم آن را


من چشم توام اگر نبینی چه عجب

من جان توام کسی نبیند جان را

[sorna]

از زهد اگر مدد دهی ایمان را

مرتاض کنی به ترک دینی جان را


ترک دنیا نه زهد دنیا زیراک

نزدیک خرد زهد نخوانند آن را

[sorna]

تسبیح ملک را و صفا رضوان را

دوزخ بد را بهشت مر نیکان را

دیبا جم را و قیصر و خاقان را

جانان ما را و جان ما جانان را

[sorna]

ای دوست دوا فرست بیماران را

روزی ده جن و انس و هم یاران را

ما تشنه لبان وادی حرمانیم

بر کشت امید ما بده باران را

[sorna]

دی شانه زد آن ماه خم گیسو را

بر چهره نهاد زلف عنبر بو را

پوشید بدین حیله رخ نیکو را

تا هر که نه محرم نشناسد او را

[sorna]

در کعبه اگر دل سوی غیرست ترا

طاعت همه فسق و کعبه دیرست ترا

ور دل به خدا و ساکن میکده‌ای

می نوش که عاقبت بخیرست ترا