تلسكوپ فضايي اسپيترز ابري از گاز و گرد و غبار را در اطراف يك ستاره ي در حال تولد مورد مشاهده قرار داد. اين موضوع در جاي خود جالب است ، اما جالبتر آنست كه جت هاي ليزر مانند ستاره ي جوان ، آب را به نواحي اطراف ستاره پرتاب مي كنند. اسپيترز براي مشاهده ي بهتر اين جت ها و همچنين آناليز مولكول هاي موجود در آنها كه هيدروكسيل يا OH نام دارند ، از يك طيف نگار استفاده ميكند .
Achim Tappe از مركز اختر فيزيك درSmithsonian در اين باره گفت:" اين مشاهده واقعا بي نظير است چراكه اطلاعات مهمي را پيرامون تحولات شيميايي موجود در نواحي شكل گيري سيارات فراهم مي سازد و مي تواند بينش دقيقي بدرون واكنش هاي شيميايي كه آب و حتي امكان حيات را در منظومه ي شمسي بوجود مي آورند ما بدهد. "

يك ستاره ي جوان از يك ابر متراكم و چرخان از گاز و گردو غبار شكل مي گيريد . مشابه دو انتهاي يك سر فرفره ، جت ها ي پرقدرت از گاز از بالا و پايين اين ابر غبارآلود خارج مي شوند. چنانچه ابر بر اثر گرانش خود بيشتر و بيشتر منقبض شود ، ستاره سرانجام شروع به درخشيدن مي كند و گرد و غبار و گاز باقيمانده در يك ديسك كه در آن بعدا سيارات شكل خواهند گرفت بدور ستاره چخش خواهند كرد. با گذشت زمان ستاره مشتعل شده و متراكم كردن مواد از ابر متوقف مي شود و در نهايت جت ها از بين مي روند.

spizter water 580x317

Tappe و همكارانش از چشم مادون قرمز اسپيترز كه HH 211-mm نام دارد براي عبور از ميان گرد و غبار اطراف ستاره و آناليز جت ها استفاده كردند. ستاره شناسان از مشاهده ي مولكول هاي آب در داده ها ي بدست آمده شگفت زده شدند. با اين حال نتايج نشان مي دهند كه مولكول هاي هيدروكسيل بقدري انرژي جذب كرده اند كه با انرژي معادل با 28000 كلوين در حال چرخش هستند . اين مقدار چندان از مقدار پيش بيني شده ي نرمال براي جريان گاز از جت هاي ستاره اي تجاوز مي كند . آب كه بصورت H2O نشان داده مي شود ، از دو اتم اكسيژن و يك هيدروژن ساخته مي شود ، هيدروكسيل يا OH شامل يك تم اكسيژن و يك اتم هيدروژن مي باشد.

نتايج نشان مي دهند كه انتها ي جت در يك ديواره از مواد باقي مي ماند و يخ تبخير شده فورا ذرات غبار را مي پو شاند. اين جت به قدري سريع و شديد به مواد اصابت مي كند كه يك موج ضربه اي را نيز توليد مي كند.

Tappe گفت : "ضربه ي ناشي از برخورد مولكول ها و اتمها امواج فرابنفش را توليد مي كند .كه اين امواج مولكول هاي آب را مي شكند و ملكول هاي داغ هيدروكسيل را بطور گسترده برجاي مي گذراد."

Tappe گفت اين فرايند تبخير شدن يخ از گرد و غبار ، در منظومه ي شمسي ما هنگامي كه خورشيد يخ را در دنباله دارها بخار مي كند نيز رخ مي دهد،. به علاوه گمان مي رود آبي كه هم اكنون جهان ما را پوشانده است از تبخير شدن يخ هاي دنباله دار ها يي باشد كه در ابتداي شكل گيري زمين به آن اصابت كرده اند . اين كشف فهم بهتري را از چگونگي بوجود آمدن آب در منظومه ي شمسي اوليه براي ما ايجاد مي كند.