راهكارهاى روزگار نو براى بازگشت به قرآن
اگر اصولاً شما انسان مومنى باشيد از اين كه دانشجويان به دين گريزى منتسب شوند و يا اين كه رفتار نادرست برخى افراد به دين نسبت داده شود و يا «دين» موضوع جذابى براى گفت وگو ميان دانشگاهيان نباشد، آزرده خاطر مى شويد. اين در حالى است كه ممكن است شما معتقد به بسيارى از اصولى باشيد كه از ديدگاه برخى مومنان ديگر با اصول اساسى اسلام در تضاد است. عده اى رفع اين تناقض را در نظريه هاى جديد جسته اند. چه بسا روشنفكران دينى اى كه مسئله ذاتى و عرضى را در اديان مطرح كرده اند. يعنى اين كه در دين مسائلى وجود دارد كه مى توانست به گونه ديگر وجود داشته باشد و اسلام (و هر دين ديگرى) به ذاتياتش اسلام است، نه به عرضياتش. يا حتى در بين مفسرين قديم، نيز كسانى را سراغ داريم كه مسئله «عمود» آيات قرآن را مطرح كرده اند و گاه تفاسير جديدى از آيات عنوان كرده اند. از ديدگاه ايشان اصل قرآن و هر آيه اى عمود آن است مثلاً در آيه حجاب عمود مى تواند «حجاب» باشد يا «اذيت نشدن زنان» (ذلك ادنى ان لا يوذين) چنين تاويل و تفسيرهايى اگر باعث جذب كسانى شود كه از مسائل دينى به دورند، در خور توجه است، گرچه در صورت جست وجوى ريشه اين دافعه روبه گسترش و اصلاح آن كار اساسى ترى صورت گرفته است.
ممكن است اين سئوال به ذهن شما هم خطور كرده باشد كه در دوران معاصر كه شاهد رشد چشمگير فناورى اطلاعات و تحولات شگرفى در عرصه دانش بشرى بوده ايم (با فرض اين كه دانشى وجود داشته باشد و بدون توجه به چالش هاى فلسفى موجود)؛به عنوان يك مسلمان، بازگشت به قرآن چگونه مى تواند در رفع مشكلات و نيازهاى امروزى موثر باشد؟ قرآنى كه در هزاره قبل نازل شده است. در پاسخ به اين سئوال سعى مى كنيم از نگاه فرادينى هم استفاده كنيم:
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)