دعا نشان دادن نیاز بنده به حق تعالی و نقطه اتصال روح انسان به ملكوت است ،همانگونه كه قرآن كریم سخن گفتن پروردگار با بنده است دعا نیز كلام بندگان با او است و از آنجایی كه خود انسان قادر نخواهد بود با عالیترین مضامین با حق تعالی سخن بگوید ، انسانهای كامل یعنی معصومین با ارتباط خودشان با رب كریم این سخن گفتن را به ما در دعاهایشان تعلیم می داده اند از این جهت دعا های وارد شده مانند دعای كمیل دعای ابو حمزه ثمالی و ... دارای خواص دنیایی و آخرتی است .

خاصیت مشترك همه این دعا ها این است كه تأمل در مضامین آنها شناخت خداوند ، شناخت جهان و شناخت انسان را به دنبال خواهد داشت ، البته عر دعایی هم جداگانه خواصی دارد مانند این كه در آثار دعای كمیل زیاد شدن روزی ذكر شده است .