از حضرت امیرالمؤمنین(ع) مروی است که فرمودند: "مؤمن ممکن است به هر نوع مرگی بمیرد، اما خودکشی نمی کند. پس کسی که بتواند خون خود را حفظ کند و از قاتل خود جلوگیری ننماید تا کشته شود قائل خود خواهد بود."

حضرت باقر(ع) نیز فرموده اند: "به درستی که مؤمن به هر بلائی مبتلا می شود و به هر قسم مردنی می میرد مگر این که خود را نخواهد کشت."

و در صحیحه ابی ولاد است که حضرت صادق(ع) فرمودند: "کسی که عمدا خود را بکشد همیشه در آتش جهنم خواهد بود."("وسائل الشیعه"، کتاب قصاص، باب5)

اجمال علت این تحریم غلیظ و شدید شاید این باشد که این به نوعی کفران نعمت حیات است. خدایی که برای صلاح مخلوق خود به او نعمتی می دهد، بنده به سبب اعتماد بر خدا می بایست این نعمت را پاس بدارد.