از جمله موانع قبولى اعمال (به طور مطلق) كه قعطا شامل دعا نيز مى‌شود، اينها را مى‌توان نام برد :

1- غيبت برادران دينى .

2- عملى كه بنده به وسيله آن در پى كسب منفعت دنيايى باشد.

3- تكبر بر خلايق .

4- خود بزرگ بينى و عجب .

5- حسد نسبت به آنان كه به علم و عمل اشتغال دارند.

6- عدم شفقت و ترحم نسبت به ديگران .

7- عملى كه بنده به واسطه آن ، قصد معروف شدن در بين مردم را دارد.

8- عمل را به خاطر خدا به جا نياورده است .

9- زبان او موجب ايذاء ديگران است .

10- گناهان خود را بر عهده ديگران مى گذارد.

11- با بزرگداشت خود ديگران را تحقير مى نمايد.

12- با پاك جلوه دادن خود، به آلودگى ديگران اشاره مى نمايد.

13- به واسطه دنيا مى خواهد آخرت را تاءمين كند.

14- به ديگران فحاشى مى نمايد.

15- در حضور ديگران به نجوا مى پردازد.

16- در او نسبت به مردم حالت گزندگى است .

موارد ذكر شده مجموعه اى است از موانع قبولى اعمال ، به خوبى روشن است كه اين ها موانع دعا هم هستند، زيرا دعا خود عملى است كه عبادت بوده و موجب قرب الهى مى گردد و اگر مورد قبول واقع شود، به دنبال خود اجابت هم دارد؛ ولى اگر مردود گردد مضمون آن نيز مقبول نشده و قهرا به اجابت نخواهد رسيد.